به گزارش سیناپرس، یک تحلیل جدید از شهاب سنگ Chassigny که در سال ۱۸۱۵ به زمین سقوط کرد، نشان می دهد که روشی که مریخ گازهای فرار خود مانند کربن، اکسیژن، هیدروژن، نیتروژن و گازهای نجیب را به دست می آورد، با مدل های فعلی ما در مورد چگونگی تشکیل سیارات در تضاد است.
بر اساس مدل های فعلی، سیارات از باقی مانده ستاره ها متولد می شوند. ستارگان از یک ابر سحابی غبار و گاز تشکیل می شوند که یک توده متراکم از مواد تحت تأثیر گرانش است. این ستارگان در حال چرخش، مواد بیشتری را از ابرهای اطراف خود دریافت می کنند تا رشد کند.
پژوهشگران توضیح می دهند: این ماده یک دیسک را تشکیل می دهد که به دور ستاره جدید می چرخد. در درون آن دیسک، گرد و غبار و گازها شروع به جمع شدن با هم می کنند تا یک سیاره کوچک رشد کند. ما منظومه های سیاره ای دیگر را دیده ایم که به این شکل به وجود می آیند و شواهد موجود در منظومه شمسی خودمان نیز نشان می دهد که این سیاره ها به همین شکل در حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش شکل گرفته اند. اما توضیح اینکه چگونه و چه زمانی عناصر خاصی در سیارات ترکیب شده اند و در کنار هم قرار دادن آنها دشوار است.
به گفته دانشمندان، بر اساس مدل های فعلی، گازهای فرار توسط یک سیاره مذاب جذب شده و از سحابی خورشیدی تشکیل می شوند. از آنجایی که سیاره در این مرحله بسیار داغ است، این مواد فرار قبل از اینکه با سرد شدن گوشته تا حدی از جو خارج شوند، به داخل اقیانوس ماگما که سیاره تشکیل داده است، فرو می روند.
بعداً، مواد فرار بیشتری از طریق بمباران شهاب سنگ ها اضافه می شوند و مواد فرار متصل به شهاب سنگ‌های کربنی که کندریت نامیده می شوند از هم جدا شده و آزاد می شوند. به گزارش سیناپرس،بنابراین، فضای داخلی یک سیاره باید ترکیب سحابی خورشیدی را منعکس کند، در حالی که جو آن باید بیشتر منعکس کننده عناصر شهاب سنگ ها باشد.
دانشمندان می گویند که ما می توانیم با بررسی نسبت ایزوتوپ های گازهای نجیب به ویژه کریپتون، تفاوت بین این دو منبع را تشخیص دهیم. ساندرین پرون (Sandrine Péron) ژئوشیمیدان دانشگاه کالیفرنیا در این باره گفت: ما می توانیم تاریخ فرار گازها را در چند میلیون سال اول منظومه شمسی بازسازی کنیم. البته این تنها در صورتی است که بتوانیم به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنیم و اینجاست که شهاب سنگ Chassigny هدیه ای از فضا محسوب می شود.
او ادامه می دهد که ترکیب گاز نجیب این شهاب سنگ با اتمسفر مریخ متفاوت است و نشان می دهد که این تکه سنگ از گوشته جدا و به فضا پرت شده و نماینده فضای دورنی سیاره و در نتیجه سحابی خورشیدی است.
به گزارش سیناپرس،با این حال، اندازه گیری کریپتون بسیار دشوار است، بنابراین نسبت های دقیق ایزوتوپ اندازه گیری نشدند. با این حال، پرون و همکارش، سوجوی موخوپادحیای (Sujoy Mukhopadhyay) ژئوشیمیدان دانشگاه کالیفرنیا از روش جدیدی با استفاده از آزمایشگاه گاز نجیب UC Davis برای انجام اندازه گیری دقیق و جدید کریپتون در شهاب سنگ Chassigny استفاده کردند و اینجاست که به یک واقعیت عجیب پی بردند. این دو محقق دریافتند که نسبت های ایزوتوپ کریپتون در شهاب سنگ به نسبت های مرتبط با کندریت ها نزدیک تر است.
پرون گفت: ترکیب درونی مریخ برای کریپتون کاملاً کندریتی بوده اما جو خورشیدی خیلی متمایز است. این یافته نشان می دهد که شهاب سنگ ها قبل از اینکه سحابی خورشیدی توسط تشعشعات خورشیدی پراکنده شود و بسیار زودتر از آنچه دانشمندان قبلاً تصور می کردند به مریخ می رسیدند.
بنابراین ترتیب رویدادها به این صورت خواهد بود که مریخ پس از سرد شدن اقیانوس ماگمایی، جوی از سحابی خورشیدی به دست آورد. در غیر این صورت، می بایست گازهای کندریتی و گازهای سحابی بسیار بیشتر از آنچه که تیم پژوهشی مشاهده کردند، مخلوط می شدند.به گزارش سیناپرس، شرح کامل تحقیقات این تیم پژوهشی و سایر یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Science منتشر شده است.
مترجم: کاظم فلاحی پناه
No tags for this post.