به گزارش سیناپرس اردبیل، نزدیک به 88 درصد از بیماران مبتلا به میگرن مزمن که لیدوکائین داخل وریدی در طول بستری شدن در بیمارستان دریافت کردند، کاهش شدت درد را در هنگام ترخیص نشان دادند. این مطالعه راه را برای کارآزمایش های تصادفی و کنترل‌شده برای ارزیابی اثربخشی لیدوکائین در تسکین میگرن‌های مزمن که به سختی قابل درمان هستند، هموار می‌کند.
بیماران مورد مطالعه شدیدترین شکل میگرن مقاوم را داشتند. بنابراین حتی چنین تسکین موقت سردرد می تواند به بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی آنها منجر شود.
نویسنده این مطالعه، دکتر اریک شونک، متخصص بیهوشی در دانشگاه توماس جفرسون در وودبری، نیوجرسی، به MNT گفت: "برای بیماران مبتلا به میگرن مزمن مقاوم به درمان ارزش ارجاع به یک مرکز با تجربه را داشته باشد که می تواند درمان های تهاجمی داخل وریدی را ارائه دهد. مانند لیدوکائین، در صورتی که نمی توان با داروهای دیگر تسکین داد. دکتر شونک افزود: «با این حال، لیدوکائین برای همه مناسب نیست و دارای عوارض جانبی مانند تهوع/استفراغ، تغییرات ریتم قلب و تغییرات بینایی است».
میگرن مقاوم
میگرن یک بیماری عصبی است که شامل سردردهای ضربان دار یا ضربان دار ناتوان کننده است که اغلب با افزایش حساسیت به صداها و نور، حالت تهوع و استفراغ همراه است.
میگرن می تواند به صورت متناوب یا به صورت مزمن روزانه رخ دهد. افراد مبتلا به میگرن مزمن بیش از 15 بار در ماه سردرد را تجربه می کنند و حداقل 8 روز میگرن دارند. میگرن مزمن حدود 1.4 تا 2.2 درصد از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می دهد و به شدت ناتوان کننده است و تأثیر منفی بر زندگی شغلی و اجتماعی دارد. اقلیت قابل توجهی از افراد مبتلا به میگرن مزمن به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهند. به چنین سردردهایی میگرن مزمن مقاوم می گویند.
افراد مبتلا به میگرن مزمن که علائم شدید نشان می‌دهند، نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. درمان برای چنین بیماران میگرنی مزمن شامل انفوزیون داخل وریدی داروهای مختلف مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، کورتیکواستروئیدها و نورولپتیک ها است.
اثربخشی تزریق لیدوکائین
در این مطالعه ، نویسندگان سوابق پزشکی 609 بیمار میگرنی مزمن مقاوم به درمان را که در مرکز سردرد جفرسون بستری شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. همه بیماران انفوزیون داخل وریدی مداوم لیدوکائین را همراه با سایر درمان های میگرن، از جمله منیزیم، متیل پردنیزولون، کتورولاک (NSAID) و داروهای اعصاب در طول بستری دریافت کردند.
محققان شدت درد را برای هر بیمار با استفاده از یک مقیاس خود گزارشی 11 درجه ای ثبت کردند. بیماران به مدت 5 تا 7 روز تزریق لیدوکائین دریافت کردند که منجر به کاهش میانگین درجه درد از 7 در زمان بستری به 1 در هنگام ترخیص شد.
تقریباً 88 درصد از بیماران در طول دوره بستری شدن در بیمارستان حداقل 2 امتیاز کاهش درد را نشان دادند که اصطلاحاً به آنها پاسخ حاد می گویند. علاوه بر این، 43 درصد از پاسخ‌دهندگان حاد در طی یک ویزیت مطب پس از ترخیص، حدود 1 ماه پس از بستری شدن در بیمارستان، بهبود پایدار در شدت درد را نشان دادند.
باید توجه داشته باشیم که میگرن مزمن مقاوم به درمان، بیماری سخت و ناتوان کننده ای است و درمان آن دشوار است، بنابراین این مطالعه هنوز هم کمک قابل توجهی به ادبیات تحقیقاتی این گروه بیمار است.
منبع:medical news
مترجم:پریناز نصرتی