به گزارش سیناپرس، دیدگاه مردم در مورد جهان توسط ترکیبی از ژنتیک و تجربیات گذشته تعیین می شود که معمولاً با اصلاح طبیعت در مقابل پرورش شناخته می شود. اما اینکه چقدر ژن ها بر تصمیم گیری روزانه افراد تاثیر می گذارند در بسیاری از موارد یک راز باقی مانده است. به تازگی، دانشمندان دریافته اند که تغییرات ژنتیکی می تواند درک مردم از طبیعت را، به ویژه در جوانی، شکل دهد.
دکتر چیا چن چانگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، از دانشگاه ملی سنگاپور، در این رابطه می گوید: مطالعه ما اولین شواهدی را برای یک مؤلفه ژنتیکی تعیین کننده تمایل ما به طبیعت و علاقه به بازدید از فضاهای طبیعی ارائه می کند.
افراد طبیعت گرا ممکن است فعالانه به دنبال حضور در طبیعت باشند، حتی اگر این موضوع به معنای سفر از خانه به فضای سبز باشد، اما برنامه ریزی شهری متنوعی برای دسترسی به فضاهای طبیعی و مزایایی که طبیعت شهری ارائه می دهد، برای همه مورد نیاز است.
در این مطالعه، محققان ویژگی های ۱۱۵۳ جفت از دوقلوها را در مورد احساسات آنها نسبت به طبیعت بررسی کردند. از این افراد خواسته شد که میزان آشنایی و تمایل خود به گذراندن وقت در طبیعت و همچنین تعداد دفعات بازدید از فضاهای سبز مانند پارک های عمومی و باغ های خصوصی را ارزیابی کنند.
به گزارش سیناپرس، دوقلوهای همسان، که به عنوان دوقلوهای تک یاخته ای نیز شناخته می شوند، که تقریباً ۱۰۰ درصد ژن های خود را به اشتراک می گذارند، در دیدگاه های خود نسبت به طبیعت همسوتر بودند. این مساله در مقایسه با دوقلوهای غیر همسان است که فقط حدود ۵۰ درصد از ژنتیک خود را با جفتشان مشترک هستند، متفاوت است.به گزارش سیناپرس، در این مطالعات تأثیر متوسط ژنتیک بر چگونگی تجربه افراد از طبیعت توسط محققان به خوبی مشاهده شد.
پژوهشگران با بررسی شرایط این افراد دریافتند به طور خاص، تغییرات ژنتیکی ۴۶ درصد از جهت گیری طبیعت شرکت کنندگان و ۳۴ درصد از بازدید آنها از طبیعت را توضیح می دهد.
به گزارش سیناپرس، البته باید اذعان داشت در این شرایط عوامل محیطی نیز نقش مهمی ایفا می کنند و بیش از نیمی از تفاوت های بین افراد را توضیح دادند. افرادی که در محیط های شهری زندگی می کنند، به دلیل دسترسی محدود به باغ ها و فضای سبز، تجربیات کمتری در طبیعت دارند. به گزارش سیناپرس، این مساله نشان می دهد که دسترسی مردم به فضاهای سبز چقدر برای لذت بردن و تجربه آن ها از طبیعت اهمیت دارد.
محققان همچنین دریافتند: تأثیر ژنتیک که به عنوان وراثت پذیری شناخته می شود نیز با افزایش سن کاهش می یابد. موضوع فوق ممکن است به این دلیل باشد که با بالا رفتن سن افراد مجموعه منحصر به فردی از شرایط محیطی را تجربه می کنند.
در حالی که مشخص شده است که گذراندن وقت در طبیعت سلامت روانی افراد را افزایش می دهد، هر فردی این فرایند را به طرق مختلف تجربه کرده و از آن بهره می برد.
چانگ در خاتمه توضیحات خود می گوید: گذراندن زمان در طبیعت با سلامت و تندرستی بهتر ارتباط دارد. در واقع تمایل یک فرد به حضور در طبیعت و تعداد دفعات تجربه آن تحت تاثیر ژن ها و تجربیات شخصی است.به گزارش سیناپرس، شرح کامل این یافته ها در شماره اخیر مجله تخصصی PLOS Biology منتشر شده است.
مترجم: حمید تعالی
No tags for this post.