به گزارش سیناپرس، شیوع بیماری از دست دادن بافت مرجانی سنگی منجر به مرگ و میر تا ۹۴ درصد برخی از گونه های مرجانی در کارائیب و مکزیک شده است. بر اساس بررسی های انجام شده جدید، این بیماری در یک مسیر صخره ای ۴۵۰ کیلومتری گسترش پیدا کرده است. این یافته ها که به تازگی منتشر شد، نیاز به مداخلات انسانی برای جلوگیری از انقراض برخی گونه های مرجانی در این منطقه را برجسته می کند.
لازم به توضیح است که بیماری از دست دادن بافت مرجانی سنگی برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ در فلوریدا گزارش شد و از آن زمان بیماری فوق در سراسر کارائیب گسترش یافته است. تحقیقات قبلی نشان داده است که این بیماری می تواند مرجان های آلوده را ظرف چند هفته از بین ببرد، اما قبل از این مطالعه، اثرات منطقه ای و میزان کاهش جمعیت نامشخص بود.
لورنزو آلوارز فیلیپ (Lorenzo Álvarez-Filip) و همکارانش برای بررسی دقیق تر این موضوع، ۳۵ مکان را بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ و قبل از رسیدن بیماری به کارائیب ومکزیک و ۱۰۱ مکان را بین ژوئیه ۲۰۱۸ تا ژانویه ۲۰۲۰ ، پس از رسیدن بیماری به منطقه مورد بررسی قرار دادند.
نویسندگان دریافتند: از ۲۹۰۹۵ کلنی مرجانی که پس از شیوع بیماری در کارائیب مکزیک مورد بررسی قرار گرفتند، ۱۷ درصد قبلاً مرده بودند و ۱۰ درصد دیگر نیز به این بیماری مبتلا هستند. از ۴۸ گونه مورد بررسی قرار گرفته، میزان مرگ و میر در بین ۲۱ مورد مبتلا به این بیماری از کمتر از ۱۰ تا ۹۴ درصد متغیر بود.
به گزارش سیناپرس، این یافته ها همچنین نشان داد که گونه های متعلق به گروه های پیچ و خم دار صخره ساز و مرجان های مغزی به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و در این میان گونه های مرجانی ماز و مرجان ستونی Dendrogyra cylindrus که تلفات جمعیتی بیش از ۸۰ درصد را تجربه کردند. این اعداد نشان می دهد که برخی از گونه ها در منطقه در معرض خطر انقراض هستند و نویسندگان پیشنهاد می کنند که از بین رفتن گونه های صخره ساز می تواند توانایی صخره های مرجانی را برای مقابله با تغییرات محیطی مختل کند.
گفتنی است علاوه بر تلفات جمعیت، محققان کاهش ۳۰ درصدی در توانایی جوامع مرجانی برای تولید کربنات کلسیم، ماده مورد نیاز برای ساخت ساختارهای پیچیده سه بعدی صخره های مرجانی را مشاهده کردند. به گزارش سیناپرس، پژوهشگران هشدار دادند که این شرایط می تواند منجر به تخریب چارچوب های صخره ای سریعتر از سرعت تولید آنها شود.
در خاتمه گفتنی است بیماری از دست دادن بافت مرجانی سنگی می تواند به مرگبارترین اختلال ثبت شده در کارائیب تبدیل شود. محققان در پایان گزارش خود می افزایند که مداخلات انسانی مانند نجات کلنی ها و گونه های آسیب پذیر، حفظ مواد ژنتیکی آنها و اجرای تلاش های بازسازی احتمالاً برای تسهیل بازیابی صخره ها و جلوگیری از انقراض برخی گونه ها در سطح منطقه مورد نیاز است.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Communications Biology منتشر شده است.
مترجم: مریم عالمی