به گزارش سیناپرس، تهیه یک نقشه راه ژنتیکی جدید و دقیق از بیماری گلوکوم یا آب سیاه که علت اصلی نابینایی غیرقابل برگشت در جهان است، به محققان کمک می کند تا با شناسایی مناطق هدف بالقوه برای توقف یا معکوس کردن روند از دست دادن بینایی، داروهای جدیدی را برای مبارزه با این بیماری توسعه دهند.
این نقشه راه که توسط دانشمندان دانشگاه ملبورن و موسسه تحقیقات پزشکی گروان استرالیا به دست آمده، یکی از بزرگ ترین و دقیق ترین مطالعات مدل سازی سلول های بنیادی است که تاکنون برای بیماری فوق انجام شده است.
بهگزارش سیناپرس، آن ها با مقایسه مدل‌های سلول‌های بنیادی موجود در شبکیه افراد مبتلا به «گلوکوم زاویه باز اولیه» با افراد بدون این بیماری، بیش از 300 ویژگی ژنتیکی جدید این سلول‌ها را کشف کردند.
به گفته این محققان، مطالعه فوق به درک بهتر مکانیسم هایی منجر می شود که به سلول های گانگلیونی شبکیه آسیب رسانده و منجر به شروع گلوکوم می شوند.
این کار به محققان کمک می کند تا داروهای جدیدی را برای مبارزه با گلوکوم از طریق شناسایی نواحی جدید بالقوه برای هدف قرار دادن کاهش بینایی ناشی از این بیماری، توسعه دهند.
سلول‌های گانگلیونی یک شبکیه سالم که اطلاعات بصری را از طریق عصب بینایی از چشم به مغز منتقل می‌کنند، برای بینایی ضروری هستند. در بیماری گلوکوم یا آب سیاه، آسیب تدریجی و مرگ این سلول ها منجر به کاهش پیش رونده و غیرقابل برگشت بینایی می شود.
محققان می گویند: آب سیاه اغلب یک بیماری ارثی است و مقایسه سلول‌های گانگلیونی بیمار شبکیه با سلول‌های سالم، راه مؤثری برای افزایش درک ما از مکانیسم‌هایی است که به کاهش بینایی کمک می‌کنند.آن ها 312 ویژگی ژنتیکی منحصربه‌فرد را در مدل‌های سلول‌های گانگلیونی شبکیه شناسایی کردند که مستلزم تحقیقات بیشتر هستند.
بر اساس یافته های این تحقیق، توالی های ژنتیکی، مشخص می کنند که همانند یک شبکه جاده ای با چراغ های راهنمایی، کدام ژن ها در یک سلول روشن می شوند، سطح فعال شدن آن ها چگونه است و کجا روشن و خاموش می شوند.
این تحقیق یک نقشه راه ژنتیکی از بیماری گلوکوم به محققان می دهد و درواقع 312 مکان را در ژنوم شناسایی می کند که این چراغ ها در آن ها چشمک می زنند.
به گفته محققان درک این که کدام یک از این چراغ‌های راهنمایی باید خاموش یا روشن شوند، گام بعدی در توسعه درمان‌های جدید برای جلوگیری از گلوکوم خواهد بود.
به گزارش سیناپرس،این یافته های ارزشمند در نشریه معتبر Cell Genomics منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه