به گزارش سیناپرس، ریزپوشانی در پلیمرهای زیستی تخریب پذیر به داروهایی مانند پپتید درمانی اجازه می دهد تا در طول زمان در بدن آزاد شوند. پپتیدها مولکول هایی در بدن هستند که از زنجیره های کوتاهی از اسیدهای آمینه تشکیل شده و شامل پیام رسان ها، فاکتورهای رشد و هورمون های شناخته شده مانند انسولین هستند.
به گزارش سیناپرس، به دلیل اندازه و ساختار بزرگتر این مولکول ها، داروهای پپتیدی به ندرت از طریق دهان تجویز می شوند و باید تزریق شوند. ریزپوشانی یکی از راه های کاهش زمان لازم بین دوز های تزریقی است.
استیون شوندمن (Steven Schwendeman) استاد علوم دارویی و مهندسی زیست پزشکی و یکی از محققان این مطالعه گفت: یکی از روش های آزاد سازی آهسته داروهای پپتیدی، کپسوله کردن آنها در نوعی پلیمرهای قابل جذب است که اغلب به عنوان بخیه های حل شونده استفاده می شود.
با این حال، توسعه دوز پلیمری برای برخی داروهای پپتیدی خاص دشوار بوده است زیرا روش های موجود در حال حاضر برای ریزپوشانی کردن مولکول های پپتید در پلیمر به حلال های آلی و ساختار پیچیده نیاز دارند.
گروه تحقیقاتی شوندمن حدود ده سال پیش کشف کردند که پپتیدها می توانند به طور خود به خود از آب به پلیمر متصل شده و وارد پلیمر شوند تا پپتید را بسیار ساده و بدون حلال آلی ریزپوشانی کنند.
استیون شوندمن در این باره گفت: پژوهش های ما نشان داد که این مفهوم به طور بالقوه کار می کند، اما هنوز از نظر تجاری مفید نیست.
شوندمن افزود: این پژوهش جدید نشان می دهد که این مفهوم می تواند برای ایجاد کارآمد ذرات پلیمری نسبت به محصولات تجاری موجود مفیدتر باشد چراکه به آرامی چندین پپتید مختلف را برای مدت زمان بیش از یک ماه آزاد کرده و یکی از اولین روش های کاملاً جدید ریزپوشانی را پس از دهه ها ارائه می کند.
شوندمن و همکارانش کشف کردند: اگر ابتدا پلیمر را بسازند و پپتید را با میکروسفرهای پلیمری در آب در شرایط خاصی متعادل کنند، می توانند به نتیجه بسیار مشابهی با روش مرسوم کپسوله سازی دارو بر پایه حلال آلی دست یابند.
در مطالعه حاضر، محققان دریافتند که کپسوله کردن دارو به این روش، پپتیدها را در طول مدت بیش از ۵۶ روز آزاد می کند. این نوع تزریق می تواند برای درمان سرطان پروستات، اندومتریوز و سایر بیماری ها استفاده می شود.
شوندمن همچنین گفت: این روش کپسوله سازی با چندین داروی پپتیدی دیگر در بازار و برای داروهای دیگری که اخیراً تأیید شده یا در حال توسعه هستند، کار می کند.
به گزارش سیناپرس، این گروه تحقیقاتی اکنون در حال گسترش توانایی کپسوله کردن انواع مختلف پپتیدها و سایر داروهای مولکولی بزرگ و آزادسازی داروها در بازه های زمانی طولانی تر برای بارگذاری داروها از طریق پلیمر هستند که بر پروتئین‌های شکننده متمرکز است.
شرح کامل این تحقیق و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی