به گزارش سیناپرس، تیمی از پژوهشگران به سرپرستی جوریس پیترز از دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ دریافتند که منشا اولیه اهلی شدن مرغ به مزارع برنج جنوب شرقی در حدود ۳۵۰۰ سال پیش باز می گردد.
از آنجا، پرندگان نه به عنوان غذا بلکه به عنوان موجودات عجیب و غریب یا مورد احترام فرهنگی قرار داشتند توسط کشاورزان باستانی اهلی شده و این فرهنگ رفته رفته به سمت غرب منتقل شدند. کشت غلات ممکن است به عنوان یک کاتالیزور برای اهلی کردن مرغ عمل کرده باشد.
در مطالعه دیگری جولیا بست باستان شناس دانشگاه کاردیف در ولز و همکارانش دریافتند که مرغ اهلی حدود ۲۸۰۰ سال پیش به اروپا و حاشیه مدیترانه وارد شده و بین ۱۱۰۰ تا ۸۰۰ سال پیش به آفریقا رسید.
محققان بیش از ۵۰ سال مطالعه در مورد محل و زمان پیدایش مرغ ها دریافتند این پرندگان در دره سند هند، شمال چین و آسیای جنوب شرقی اهلی شده و این مناطق به عنوان مراکز اهلی سازی این پرنده پر مصرف، معرفی شده اند. تاریخ های پیشنهادی برای اولین ظهور مرغ ها عمدتاً بین ۴ هزار تا ۱۰ هزار و ۵۰۰ سال پیش بوده است.
یک مطالعه ژنتیکی در سال ۲۰۲۰ بر روی مرغ های مدرن نشان داد که اهلی شدن در بین مرغان قرمز جنگلی برای نخستین بار در جنوب شرقی آسیا رخ داده است اما تجزیه و تحلیل دی ان ای، که به طور فزاینده ای برای مطالعه اهلی کردن حیوانات استفاده می شود، نمی تواند مشخص کند که اولین بار چه زمانی مرغ های اهلی در جهان ظاهر شدند .
به گزارش سیناپرس، تیم پژوهشی پیترز با استفاده از بقایای مرغ هایی که قبلاً در بیش از ۶۰۰ سایت باستانی در ۸۹ کشور کاوش شده بود، مشخص کردند که آیا استخوان های مرغ در جایی که در ابتدا توسط خاک دفن شده بودند پیدا شده‌اند یا در عوض، در طول زمان به سمت رسوبات قدیمی تر حرکت کرده‌اند و بنابراین جوا ن‌تر از لایه های اطراف خود هستند.
پس از تعیین زمان ظهور مرغ در مکان های مختلف، محققان از ارجاعات تاریخی به این پرنده و داده های مربوط به استراتژی های معیشتی در هر جامعه استفاده شد تا سناریوی اهلی سازی و گسترش این جانور مشخص شود.
مطالعات محققان نشان می دهد اولین بقایای مرغ شناخته شده از بان نون وات، یک سایت کشاورزی برنج در مرکز تایلند است که تقریباً به ۱۶۵۰ سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد.
باستان شناسان حدس می‌زند که مرغ های جنگلی به طور فزاینده ای از دانه‌های برنج و احتمالاً دانه‌های یک محصول غلات دیگر به نام ارزن که توسط کشاورزان منطقه کاشته می شد، تغذیه می کردند. این نزدیکی باعث آشنا شدن مردم با مرغ ها شده و به تدریج این پرنده اهلی شد.
باستان شناسان تخمین می زنند که مرغ ها تا نزدیک به ۳ هزار سال پیش به چین مرکزی، آسیای جنوبی یا بین‌النهرین و ایران رسیدند.
شواهد باستان شناسی نشان می دهد که کشت مرغ و برنج در سراسر آسیا و آفریقا به صورت پشت سر هم گسترش یافته است.به گزارش سیناپرس، اما مردم به جای خوردن مرغ های اولیه، احتمالا آنها را موجوداتی خاص یا مقدس می دانستند. در برخی سایت های باستانی جنوب شرقی آسیا، اسکلت های مرغ در مقابر انسانی قرار داده شده بود و این رفتار نشان می دهد که در این دوره زمانی، مرغ ها از نوعی اهمیت اجتماعی یا فرهنگی برخوردار بودند.
در اروپا نیز تعدادی از اولین مرغ ها به تنهایی یا در گورهای انسانی دفن می شدند و هیچ نشانه ای از قصابی در آنها دیده نمی شد. در ادامه، گسترش امپراتوری روم در حدود ۲ هزار سال پیش باعث مصرف گسترده تر مرغ و تخم مرغ شد.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: sciencenews