اگر خورشید یک هفته ناپدید شود چه اتفاقاتی می‌افتد؟

انسان ها در هر جامعه ای که باشند، همیشه از بهار استقبال می کنند. در بهار، تابش خورشید عالی است! گرایی مطبوع که نه آن قدر شدید است که موجب آزار شما شود، و نه آن قدر ضعیف که موجب شود دندان هایتان از شدت سرما به هم بخورند.

اگر خورشید ما چمدانش را بسته و یک هفته برای تعطیلات به خارج از کهکشان یا منظومه برود، اغلب ما خواب آلود، ضعیف، بیمار و یا حتی افسرده می شویم. غیبت خورشید می تواند تاثیرات بسیار فاجعه باری بر محیط این سیاره زیبا و ساکنان ضعیف آن بگذارد.

خواهید دید که انسان، قوی‎ ترین موجود روی سیاره آبی، چگونه در برابر هجوم سرما و تاریکی به پناهگاه های زیرزمینی خود خزیده و پس از چند سال نسلش برای همیشه منقرض می شود.

اولین چیزی که متوجه می شوید، این است که سیاره زیبایمان بسیار سرد و کاملا تاریک می شود.

زمین همواره در حال چرخش به دور خود بوده و این چرخش توسط روزهای تقویم مشخص شده است.

به گزارش آی تی رسان، وقتی نیم کره ای از زمین که شما روی آن قرار دارید به سمت خورشید است، در سرزمین شما، می توان خورشید را در آسمان دید و این یعنی روز است، و وقتی نیم کره دیگر زمین رو به خورشید است، آن جا روز بوده و در نیم کره شما خورشید دیده نمی شود و شب است.

اگر خورشید غیبش بزند، قسمتی از زمین که در حال سپری کردن یک روز آفتابی است، تنها ظرف مدت 8 دقیقه و 51 ثانیه به شب تبدیل می شود. این زمانی است که پرتو های خورشید برای رسیدن به سیاره ما در راه هستند.

طلسم سرما ظرف چند دقیقه زمین را در بر نمی گیرد، بلکه در طول هفته، دمای سطح سیاره را به صفر درجه فارنهایت یا 17.8- درجه سلسیوس خواهد رساند. این دما خیلی سرد است، اما نه برای منقرض کردن نسل بشر و تمامی گونه های جانوری و گیاهی روی زمین.

بسیاری از حیوانات و گیاهان، و همین طور اغلب انسان ها از این هفته شوم و طالع نحس جان سالم به در خواهند برد.

نبود خورشید به مدتی طولانی تر یعنی تعطیلی فتوسنتز، اعتصاب گیاهان و برچیده شدن بساط حیات جانوران. خورشید باید حدود یک سال به تعطیلات زمستانی خودش ادامه دهد، تا دمای سیاره ما به 100- درجه فارنهایت یا 73.3- درجه سلسیوس برسد.

در این دما، نه تنها حیوانات، بلکه حتی انسان ها هم قادر به زندگی نخواهند بود، چرا که برای ادامه حیات حیوانات و انسان ها بر روی سیاره آبی، که حالا به خاطر تاریکی و یخ زدگی سیاه و سفید شده است، نیاز به یک منبع ثابت گرما هست.

پس از ناپدید شدن خورشید فروزان ما، مشکلات گیاهان، حیوانات و انسان های ساکن زمین تنها منحصر به سرما و تاریکی نیست. بلکه مشکل بزرگ دیگری هم به وجود خواهد آمد. بد نیست بدانید که خورشید دارای حجمی حدود 1 میلیون برابر حجم کره زمین و جرمی حدود 333 هزار برابر زمین است.

این غول آتشین، 99.8درصد تمام جرم منظومه شمسی را به تنهایی در خود دارد. پس قاعدتا باید نیروی گرانشی بسیار بزرگی بر سیارات منظومه وارد کند. همین طور نیز هست.

تنها عاملی که 8 سیاره منظومه و سیاره کوتوله پلوتو را در مدار نگه داشته است، نیروی جاذبه عظیم خورشید است.

پس از رفتن خورشید، این نیروی جاذبه نیز قطع می گردد و دیگر هیچ چیز جلودار غول های گرد منظومه شمسی نیست که با وجود جرم های بسیار بالایشان، با سرعتی سرسام آور در حال حرکت به سمت بیرون از منظومه شمسی هستند. در این شرایط، کره زمین ما با سرعت از مدار خود خارج شده و در فضا سرگردان می شود.

درست مثل زغالی که به نخ بسته اید و به شدت مشغول چرخاندن آن هستید تا سرخ شود، ناگهان نخ پاره شده و زغال با سرعت در فضا رها شده و سرانجام با برخورد به سطحی سفت متلاشی می گردد. حرکت زمین نیز همین گونه خواهد بود. در واقع زمین به خط راست در فضای بیکران شروع به حرکت می کند.

کافی است تنها سیاره ای سرگردان و یا شهاب سنگی بخت برگشته بر سر راه زمین زیبای ما قرار بگیرد.

آن وقت است که بدون شک کار هر سه تمام است: شهاب سنگ، زمین و ساکنان یخ زده و لرزان آن!

No tags for this post.