به گفته محققان، شهد گیاهان معمولی مانند آفتابگردان حاوی عوامل زیست فعالی است که می تواند رشد لیشمانیا را مهار کند و می توان از آن برای مبارزه با بیماری بالقوه کشنده ناشی از این انگل یعنی لیشمانیوز یا همان سالک استفاده کرد.
بر اساس مطالعه ای که در نشریه PLOS Neglected Tropical Diseases منتشر شده است، سالانه بیش از یک میلیون نفر توسط انگل های لیشمانیا آلوده می شوند که بیش از 200 هزار نفر آن ها به لیشمانیوز احشایی یا اصطلاحا کالاآزار، یعنی کشنده ترین شکل این بیماری، مبتلا می شوند.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، این بیماری برخی از فقیرترین مردم جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و با مشکلاتی مانند سوء تغذیه، فقر و ضعف ایمنی و همچنین تغییرات محیطی مانند جنگل زدایی و شهرنشینی مرتبط است.
عفونت لیشمانیا توسط پشه خاکی خونخوار پخش می شود که البته شهد گل ها را نیز مصرف می کند. به گزارش سیناپرس، اما مجموعه ای از مواد شیمیایی وجود دارند که رشد انگل را متوقف می کند.
در مطالعه ای که با هدایت آزمایشگاه تحقیقاتی بلتس‌ویل واقع در مریلند آمریکا انجام شده است، نشان داده شده که غلظت ترکیبات شیمیایی تولید شده توسط گیاهان یا به قولی، فیتوکمیکال های مختلف موجود در شهد گل ها برای جلوگیری از رشد لیشمانیا، بسیار مناسب هستند.
به گفته محققان، کشت استراتژیک چنین گیاهانی می‌تواند به کاهش بار انگل‌های لیشمانیا در پشه خاکی کمک کند.به گزارش سیناپرس، ضمنا چنین مداخلاتی می‌تواند مکملی سازگار با محیط زیست برای ابزارهای موجود کنترل بیماری باشد.
آن ها افزوده اند: بر خلاف روش‌های کنترل پشه خاکی مبتنی بر حشره‌کش، ترکیب منابع شهد ضد انگلی در محیط های طبیعی و محیط‌های خانگی می‌تواند برای سلامت عمومی و بدون تهدید حشرات مفید دیگر، مورد استفاده قرار گیرد. یافته‌های ما یک رویکرد پیشتر ناشناخته و مبتنی بر چشم‌انداز کلی طبیعت را برای کاهش انتقال یک بیماری مهم استوایی نادیده گرفته شده در سراسر جهان نشان می‌دهند.
بر اساس این تحقیق جالب، به نظر می رسد که شهد گل ها، یک منبع غذایی ترجیحی برای پشه خاکی باشد. همچنین، شهد و گرده دارای چندین متابولیت ثانویه مشتمل بر فلاونوئیدها است. به گزارش سینا، این ها یک دسته از ترکیبات ضد میکروبی و ضد لیشمانیا هستند که در شهد و گرده وجود دارند.
محققان می‌گویند: مصرف شهدهای غنی از متابولیت ثانویه می‌تواند با کاهش شدت عفونت در ناقل‌های پشه خاکی تغذیه‌کننده از این شهدها، انتقال لیشمانیا را کاهش دهد و به استراتژی جدیدی برای کنترل بیماری بدون دارو و حشره‌کش اشاره می‌کند.
به گفته آن ها، پتانسیل شهد و گرده برای محدود کردن اپیدمیولوژی لیشمانیا به سهم شهد در رژیم غذایی پشه خاکی و میزان تکرار موفقیت آزمایش های آزمایشگاهی در روده مگس های آلوده بستگی دارد.
ترجمه: محمدرضا دلفیه