به گزارش سیناپرس، بررسی های جدید محققان در خصوص مدیریت ریسک نشان می دهد یکی از راه‌های پیشنهادی برای نجات بشر در صورت بروز یک بیماری همه‌گیر مرگبار یا سایر فاجعه‌های شدید جهانی، ایجاد یک پناهگاه امن در یک جزیره دورافتاده، زیر آب یا حتی در کره ماه است. جایی که حداقل بخشی از جمعیت انسانی قادر به زنده ماندن و ادامه نسل باشند.
در تحقیقی که توسط مؤسسه خطر فاجعه جهانی در واشنگتن دی سی آمریکا و دانشگاه تاسمانی استرالیا انجام شده است، دانشمندان تلاش کرده اند دلیل موفق عمل کردن چین و بخش استرالیای غربی را به عنوان پناهگاه های بادوام و مطمئن در مواجهه با همه گیری کووید 19 درک کنند.
به گفته آنها، هر دو این مناطق جهان، با وجود مرزهای مشترک با مناطق دیگر، توانستند میزان عفونت کووید 19 را پایین نگه دارند. بر این اساس، از مارس 2020 تا ژانویه 2022، موارد تخمینی چین به ازای هر صد هزار نفر، 1358 نفر و در استرالیای غربی 48.8 بوده است، در حالی که این رقم در ایالات متحده 98556 و در هند 142365 مورد بوده است.
تحقیقات قبلی نشان داده اند که کشورهای جزیره ای مانند ایسلند، استرالیا و نیوزلند بر اساس موفقیت آن ها در پایین نگه داشتن عفونت کووید 19، کاندیدهای خوبی برای ساخت یک پناهگاه جهانی هستند.
در این تحقیق، تفاوت ها و شباهت های چین و استرالیای غربی بررسی شده اند. چین، کشوری اقتدارگرا، جمع گرا و با جمعیت زیاد در یکی از پرجمعیت ترین مناطق جهان است. به گزارش سیناپرس،در حالی که استرالیای غربی، منطقه ای دموکراتیک، فردگرا و کم جمعیت در یکی از دورافتاده ترین مناطق جهان است.
با این حال، این دو حوزه جغرافیایی از جهات مهم دیگری مشابه هستند. هر دو دارای درجه بالایی از تمرکز و ظرفیت بالایی برای خود انزوایی هستند. هر دو دارای انسجام درون گروهی قوی هستند و انگیزه بالایی برای جلوگیری از انتشار پاتوژن دارند. چین و استرالیای غربی همچنین فعالیت های تجاری گسترده ای را با مکان های خارجی در سراسر همه گیری انجام داده اند.
به گفته محققان، این یافته ها، دلگرم کننده هستند، زیرا نشان می دهند که پناهگاه های دوران همه گیری می توانند درجه بالایی از حمایت اقتصادی برای جمعیت های خارجی در طول فجایع مشابه و به منظور حفظ تمدن و نسل انسان را فراهم کنند. به گزارش سیناپرس،این یافته ها به صورت مقاله ای علمی پژوهشی در نشریه Risk Analysis منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه