آبله میمون که این روزها زیاد در مورد آن می شنوید، اولین بار در سال 1958 کشف شد، درست زمانی که بیماری شبه آبله در میمون هایی مشاهده شد که برای تحقیق و مطالعه نگه داری می شدند، و به همین خاطر آن را آبله میمون نام گذاری کردند. اولین مورد انسانی آبله میمون در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو و بعد از آن در سایر کشورهای آفریقای مرکزی و غربی گزارش شد. اما در ادامه همراه ما باشید تا بررسی علائم، راه های انتقال و درمان این بیماری بپردازیم.
آبله میمون چیست؟
آبله میمون، بیماری نادر، ویروسی و مسری است که در اثر آلودگی با ویروس مانکی پاکس یا آبله میمونی ایجاد می شود که این ویروس از خانواده اورتوپاکس ویروس هاست که شامل ویروس آبله و آبله گاوی نیز می باشد. ابتلا به این ویروس عمدتا خارج از آفریقا و در افرادی که سفرهای بین المللی یا واردات حیوانات انجام می داند، اتفاق افتاده است و بیشترین میزان ابتلا در کشورهایی مانند ایالات متحده، سنگاپور، اسرائیل و بریتانیا بوده است.
طی سال های گذشته موارد ابتلای بسیار کمی به آبله میمون در دنیا تشخیص داده شده است، اما هم اکنون کشورهایی مانند بلژیک، آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، سوئد، پرتغال، انگلیس، کانادا و آمریکا از موارد ابتلا به این بیماری گزارش داده اند و بعد از شناسایی بیش از صد مورد ابتلا به آبله میمون در اروپا، جلسه ای در سازمان بهداشت جهانی برگزار شد.
منبع اصلی بروز آبله میمون هم چنان ناشناخته باقی مانده است و به نظر می رسد جوندگان آفریقایی و نخستین های غیر انسانی مانند میمون ها می توانند در انتقال ویروس و آلوده کردن انسان ها نقش داشته باشند. این بیماری در موارد شدید که معمولا در کودکان هم رخ می دهد، به میزان آلودگی اولیه و شرایط جسمانی کودک بستگی دارد و اگر فردی مبتلا به بیماری های ضعف سیستم ایمنی باشد، ممکن است درجات شدیدتری از بیماری را تجربه کند. میزان مرگ و میر ناشی از آبله میمون در حدود سه تا شش درصد می باشد.
علائم و نشانه های آبله میمون
علائم و نشانه های آبله میمون در انسان مشابه آبله است، اما می تواند خفیف تر باشد. این بیماری عمدتا با تب، سردرد، گرفتگی و دردهای عضلانی و خستگی همراه است و تنها تفاوت آن با علائم آبله این است که آبله میمون، با تورم و درگیری غدد لنفاوی همراه است. مدت زمانی که طول می کشد علائم از زمان آلودگی خود را نشان دهند در حدود 7 تا 14روز است که در برخی موارد می تواند 15 تا 21 روز نیز طول بکشد.
معمولا یک تا سه روز (و یا بیشتر) بعد از تب، راش های پوستی را شاهد خواهیم بود که اغلب در ابتدا روی صورت مشاهده می شوند و به دیگر قسمت های بدن نیز منتقل خواهند شد. روند پیشرفت ضایعات به این گونه خواهد بود: لک، جوش، تاول، جوش چرکی/ برجستگی پوست و پوسته پوسته شدن و تقریبا دو تا چهار هفته فرد درگیر بیماری خواهد شد.
راه های پیشگیری از ابتلا به آبله میمون
با رعایت یک سری نکات و اقدامات، می توانید از ابتلا به ویروس آبله میمون پیشگیری به عمل آورید. اقداماتی از قبیل:
- عدم تماس با حیواناتی که ممکن است ناقل ویروس باشند، از جمله حیواناتی که بیمار هستند یا مشخص شده که در نواحی آلوده به این ویروس مرده اند.
- عدم تماس با هر گونه وسایلی مانند رختخواب و ملحفه که در تماس با حیوان بیمار بوده اند.
- قرنطینه کردن افرادی که ممکن است ناقل ویروس باشند.
- رعایت بهداشت فردی و شستشوی دست ها بعد از تماس با افراد و حیوانات آلوده. به عنوان مثال، حتما دست ها را با آب و صابون و یا محلول های الکلی مخصوص دست، بشویید.
- استفاده از تجهیزات خاص هنگام مراقبت از افراد بیمار و آلوده به ویروس.
راه های انتقال آبله میمون
آبله میمون زمانی منتقل می شود که شما از طریق انسان ها، حیوانات یا وسایل آلوده، با ویروس تماس داشته باشید که در چنین شرایطی، ویروس می تواند از راه منافذ باز موجود روی پوست، دستگاه تنفسی یا غشای مخاطی چشم ها، بینی و دهان وارد بدن شود. انتقال آبله میمون از حیوان به انسان نیز می تواند از طریق گزش یا خراشیدگی، به طور مستقیم و تماس با مایع ضایعات و یا غیر مستقیم و تماس با وسایلی مانند رختخواب و لحاف صورت بگیرد. توجه داشته باشید که آبله میمون می تواند موش و خرگوش را نیز آلوده و درگیر کند.
انتقال انسان به انسان آبله میمون، در وهله اول از طریق قطرات تنفسی اتفاق می افتد، اما از آن جایی که این قطرات نمی توانند بیشتر از چند فیت حرکت و جابجایی داشته باشند، اگر تماس طولانی مدت رو در رو با فرد آلوده داشته باشید، در معرض ابتلا خواهید بود. تماس مستقیم با مایعات یا مواد ضایعات تشکیل شده و یا حتی تماس غیر مستقیم با مواد این ضایعات از طریق لباس یا ملحفه های آلوده می تواند از دیگر راه های انتقال ویروس باشد.
منبع : «خانه سفید»
No tags for this post.