آیا راهی برای درمان از دست دادن حافظه وجود دارد؟
به گزارش سیناپرس اردبیل و به نقل از مدیکال نیوز فعالیت مغز در طول زندگی انسان تغییر می کند و یکی از خطرات مرتبط با پیری از دست دادن حافظه و زوال عقل است.
یک مطالعه جدید بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که مایع مغزی نخاعی می‌تواند کلید درک چگونگی و چرایی تغییرات مغز با افزایش سن باشد. درک بیوشیمی که بر پیری مغز تاکید می کند می تواند به شناسایی درمان های زوال عقل کمک کند. سه سال پیش، سازمان جهانی بهداشت هشداری را در مورد استفاده از پلاسمای افراد جوان در درمان های اثبات نشده ای که برای افراد مسن به بازار عرضه می شود، صادر کرد. وجود این درمان های اثبات نشده به دلیل شایعاتی است که بر اساس نتایج نادرست از تحقیقات بر روی موش ها ایجاد شده است. یکی از این مطالعات منبع معتبر نشان داد که تزریق پلاسمای خون از موش‌های جوان باعث بهبود حافظه و عملکرد موش‌های مسن‌تر می‌شود.
آزمایش‌های بیشتر روی انسان‌ها نیز تأثیری نداشته است. یک کارآزمایی در سال 2017 نشان داد تزریق پلاسمای خون افراد جوان، به عنوان مثال، علائم آلزایمر را در افراد مسن کاهش نداد. مایع مغزی نخاعی مغز را شست و شو می دهد و سه عملکرد کلیدی را انجام می دهد: محافظت از آن در برابر ضربه، تامین مواد مغذی برای آن و حذف مواد زائد. این مطالعه جدید در نیچر با هدف بررسی اینکه آیا انتقال مایع مغزی نخاعی به جای پلاسما از موش‌های جوان به مسن‌تر ممکن است بر پیری مغز تأثیر بگذارد یا خیر، انجام شد.
موش‌های بیست ماهه همزمان با قرار گرفتن در معرض نور چشمک زن، 3 شوک الکتریکی روی پایشان داده شد تا به ایجاد ارتباط کمک کنند. سپس این موش‌های مسن‌تر مایع مغزی نخاعی موش‌های 10 هفته‌ای را به مدت یک هفته به آنها تزریق کردند. گروه کنترل مایع مغزی نخاعی مصنوعی دریافت کردند. سه هفته بعد، محققان سعی کردند بررسی کنند که چگونه این موضوع بر حافظه موش ها تأثیر می گذارد. برای این کار موش ها را در معرض همان نور چشمک زن اما بدون شوک الکتریکی قرار دادند. مایع مغزی نخاعی موش‌های جوان اثر جوان‌کننده‌ای روی مغزهای مسن‌تر دارد که حافظه آنها را بهبود می‌بخشد.
آزمایش‌های بیشتر نشان داد که مایع مغزی نخاعی موش‌های جوان تکثیر و تمایز سلول‌هایی را تقویت می‌کند که به نوعی از سلول‌های سیستم عصبی مرکزی به نام الیگودندروسیت تبدیل می‌شوند. آزمایش‌های مکرر با مایع مغزی نخاعی انسان اثر مشا بهی را نشان داد. نقش کلیدی الیگودندروسیت ها تولید یک ماده غنی از چربی به نام میلین است. میلین یک غلاف محافظ در اطراف اعصاب تشکیل می دهد که آنها را عایق می کند و بنابراین به اعصاب اجازه می دهد تا به سرعت تکانه های الکتریکی را با هم ارتباط برقرار کنند.
منبع :Medical News
مترجم :پریناز نصرتی
