به گزارش سیناپرس، محققان دانشگاه کلرادو بولدر بر اساس شبیه سازی های خود به این نتیجه رسیدند که فوران های آتشفشانی میلیاردها سال پیش سطح ماه را با گدازه داغ پوشانده است. در طول سال ها، این گدازه به لکه های تیره یا ماریا تبدیل شد که ظاهر آشنای ماه را همانطور که امروز نشاهده می کنیم، به ماه می بخشد.
در همان زمان، آن فوران‌ها احتمالاً ابرهایی از مونوکسید کربن و بخار آب ایجاد کردند که میلیون ها سال پیش به ماه جو نازکی برای کوتاه مدت داد. دانشمندان بر این باورند که این فضای اتمسفری ممکن است باعص شکل گیری یخ روی سطح ماه شده باشد، درست مانند یخ هایی که پس از یک شب سرد روی زمین ایجاد می شود.
اندرو ویلکوسکی، سرپرست این تیم مطالعاتی در گروه علوم اخترفیزیک و علوم سیاره ای این دانشگاه در رابطه با موضوع فوق می گوید: ما این پدیده را به‌عنوان یخبندان روی ماه تصور می کنیم که در طول زمان ایجاد می شود.
چه مقدار آب در ماه پنهان شده است؟
شبیه سازی های این تیم نشان می دهد: آب و هوای قمر زمین بین دو تا چهار میلیارد سال پیش بسیار شبیه هاوایی بوده است. به گزارش سیناپرس، ده ها هزار آتشفشان در امتداد سطح فوران می کردند، البته این انفجارها بسیار بزرگتر از آتش فشان های زمین بودند.
پل هاین یکی از اعضای این تیم مطالعاتی درمورد موضوع فوق می گوید: تقریباً تمام فوران های روی زمین در برابر آتش فشان های ماه، کوچک محسوب می شوند.
شبیه سازی ها نشان می دهد: چگونه این گازهای آتشفشانی ممکن است در اطراف تنها قمر زمین چرخیده باشد و چه مقدار از آن به فضا فرار کرده است. با وجود داشتن جو نازک، محققان تخمین می زنند که ۴۱ درصد از آب ناشی از آتشفشان ها به شکل یخ در سطح ماه متراکم شده است.
به گزارش سیناپرس، ویلکوسکی در این رابطه می افزاید: مطالعات ما نشان می دهد زمان زیادی برای تشکیل یخ در ماه وجود داشت. محاسبات تخمین می‌زند که میلیاردها لیتر آب آتشفشانی در طول دوره آتشفشانی ماه به یخ تبدیل شده است. نویسندگان مطالعه بر این باورند که بسیاری از این یخ ها یخ هنوز وجود دارد! البته این یخ اکنون زیر چندین متر خاک و غبار ماه گیر افتاده است و ما واقعاً باید به دنبال آن باشیم.
هایندر خاتمه توضیحات خود می افزاید: این امکان وجود دارد که در ۵ یا ۱۰ متری زیر سطح ماه، صفحات بزرگ یخی وجود داشته باشد.به گزارش سیناپرس، شرح کامل این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی علوم سیاره ای (Planetary Science Journal) منتشر شده است.
مترجم: رضوان خندان
No tags for this post.