ممکن است این عارضه در اثر تصادف، زمین خودن و یا بلند کردن اجسام سنگین به طور ناگهانی ایجاد شده و یا در اثر بیماری‌های دژنراتیو و کهولت سن به صورت تدریجی ایجاد شود. در برخی از موارد عارضه‌های التهابی و دیگر بیماری‌ها می‌توانند کمردرد ایجاد کنند. درمان این عارضه بسته به علت زمینه‌ای و علائم آن متفاوت بوده ولی اقداماتی برای بهبود سلامت و کاهش خطر کمردرد مزمن و طولانی مدت وجود دارند.
چه کسانی به کمردرد مبتلا می‌شوند؟
هر کسی ممکن است دچار کمردرد شود با این حال عوامل مختلفی می‌توانند خطر آن را افزایش دهند ازجمله:
تناسب اندام: کمردرد در بین افرادی که تناسب اندام ندارند شایع‌تر است. ضعف عضلات کمر و شکم باعث فشار بر روی ستون فقرات خواهد شد. همچنین ورزش سنگین پس از یک دوره‌ی بی فعالیتی می‌تواند کمردرد ایجاد کند.
افزایش وزن: رژیم پر کالری و پرچرب به همراه سبک زندگی بدون تحرک می‌تواند باعث چاقی و وارد شدن فشار بر روی ستون فقرات شود.
عوامل خطر شغلی: مشاغلی که نیازمند بلند کردن اجسام سنگین، هل دادن، کشیدن و یا چرخیدن هستند می‌توانند به کمر آسیب وارد کنند. کارهای پشت میز نیز در صورتی که حالت بدن شما نامناسب بوده و یا صندلی ناراحتی داشته باشید می‌توانند در ایجاد کمردرد مؤثر باشند.
سن: کمردرد با افزایش سن و به خصوص پس از سن 45 سالگی شیوع بیشتری پیدا می‌کند.
وراثت: برخی از بیماری‌های ایجاد کننده‌ی کمردرد زمینه‌ی ژنتیکی دارند.
انواع کمردرد
پزشکان و محققین کمردرد را به شکل زیر طبقه بندی می‌کنند:
- کمردرد حاد به صورت ناگهانی ایجاد شده و معمولاً بین چند روز تا چند هفته ماندگاری دارد.
- کمردرد تحت حاد ممکن است به صورت ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود و بین 4 تا 12 هفته ماندگاری خواهد داشت.
- کمردرد مزمن ممکن است به صورت ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود و بیش از 12 هفته ماندگاری خواهد داشت.
علل بروز کمردرد
کمردرد ممکن است دلایل متعددی داشته باشد ازجمله مشکلات ساختاری و مکانیکی ستون فقرات، عارضه‌های التهابی و بیماری‌های دیگر.
خستگی
خستگی عضلات معمولاً باعث ایجاد کمردرد می‌شود. این مشکل اکثراً با بلند کردن نامناسب اجسام سنگین و حرکات ناگهانی ایجاد می‌شود. خستگی ممکن است در اثر فعالیت بیش از حد نیز ایجاد شود. برای مثال می‌توان به حالت درد و کوفتگی پس از کار کردن یا ورزش کردن سنگین اشاره کرد.
فتق دیسک کمر
مرکز ژلهای دیسک‌های کمر ممکن است از لایه‌ی خارجی محکم آن بیرون زده و باعث فشار بر روی ریشه‌های عصبی مجاور شود. بخش بیرون زده‌ی دیسک پر از پروتئین‌های التهاب زا بوده و التهاب ایجاد شده نیز می‌تواند دردهای عصبی ایجاد کند. دیواره‌ی دیسک نیز عصب دهی زیادی داشته و پارگی آن باعث درد شدیدی خواهد شد. درمان فتق دیسک کمر می‌تواند شامل داروهای مسکن، فیزیوتراپی و تزریق استروئیدها باشد.
در بسیاری از موارد برای درمان دیسک کمر از لیزردرمانی استفاده می شود. لیزر دیسک کمر روشی غیر تهاجمی و بدون نیاز به بیهوشی است که مشکلات خفیف ستون فقرات از جمله تنگی کانال نخاعی رفع می نماید.
پوکی استخوان
کاهش تراکم استخوان یا پوکی استخوان نیز می‌تواند باعث شکستگی‌های ریز مهره‌های کمر شود. این شکستگی‌ها می‌توانند دردهای شدیدی ایجاد کنند.
آرتروز
استئوآرتریت کمر یکی دیگر از علل بروز کمردرد است. این مشکل در اثر آسیب و تخریب غضروف‌های مفاصل کمر ایجاد می‌شود. با گذشت زمان این عارضه تبدیل به تنگی کانال نخاعی خواهد شد.
سیاتیک
سیاتیک نوعی درد عصبی است که در پشت پاها احساس می‌شود. نام گذاری این عارضه صحیح نیست چراکه عصب سیاتیک (عصب بزرگی در پشت پا که از ناحیه‌ی لومبار ستون فقرات ریشه می‌گیرد) در این عارضه مشکلی پیدا نخواهد کرد بلکه تحت فشار قرار گرفتن ریشه‌های آن باعث ایجاد این عارضه می‌گردد.
سیاتیک ممکن است در اثر فتق دیسک، خار استخوانی و یا مشکلات لگن، باسن و ران ایجاد شود. دیابت، بارداری و نشستن طولانی مدت ازجمله عوامل خطر برای این عارضه هستند.
تنگی کانال نخاعی
با افزایش سن کانال نخاعی که نخاع از داخل آن عبور می‌کند باریک خواهد شد. به این مشکل تنگی نخاع نیز گفته می‌شود. آرتروز ستون فقرات می‌تواند باعث رشد زائده‌های استخوانی به داخل کانال نیز بشود. تنگی بیش از حد کانال نخاعی و فشار بر روی اعصاب باعث دردهای تیرکشنده ی کمر و باسن، ضعف عضلانی و سوزن سوزن شدن اندام‌ها خواهد شد.
اسکولیوز
اسکولیوز عارضه‌ای است که در طی آن ستون فقرات خمیده شده و به شکل C یا S در می‌آید. این عارضه معمولاً در کودکی ایجاد شده و اکثراً علت نامشخصی دارد. البته این مشکل با عارضه‌هایی مثل فلج مغزی و دیستروفی عضلانی مرتبط است. نقایص مادرزادی و عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند در بروز این عارضه دخیل باشند (چراکه ابتلای چند نفر در یک خانواده دیده شده است). اسکولیوز می‌تواند باعث درد مزمن کمر یا گردن و کاهش دامنه‌ی حرکتی شود. در موارد شدید ممکن است فرد دچار مشکلات تنفسی شود.
درمان کمردرد
بسیاری از افراد به درمان شدید برای کمردرد نیازی نداشته و داروهای مسکن بدون نسخه کفایت می‌کنند. در موارد شدیدتر ممکن است به درمان‌های قدرتمندتری نیاز داشته باشیم که معمولاً تحت نظر پزشک انجام می‌شوند.
دارودرمانی
اکثر موارد کمردرد با استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای ضد درد مثل استامینوفن، داروهای ضدافسردگی، شل کننده‌های عضلانی و ژلهای موضعی درمان می‌شوند.
تمرینات
تمرینات تقویتی برای بهبود حالت و تقویت عضلات کمر و شکم – عضلات مرکزی – روشی است که تاثیرگذاری زیادی خواهد داشت.
این روش معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:
- بهبود حالت بدن
- استفاده از تکنیک مناسب برای بلند کردن اجسام
- تقویت عضلات مرکزی
- کشیدن عضلات به منظور افزایش انعطاف پذیری
فیزیوتراپیست می‌تواند به شما چگونگی انجام این تمرینات در خانه را آموزش دهد.
تزریق آستروئید
ممکن است پزشک تزریق استروئیدهایی مثل کورتیزون را برای دلایل خاصی از کمردرد توصیه کند. برای مثال فردی که کمردرد با علت عصبی دارد می‌تواند از این روش استفاده کند.
عمل جراحی
جراحی تنها زمانی در نظر گرفته می‌شود که مشکلات ساختاری وجود داشته و نسبت به درمان‌های بدون جراحی پاسخ نداده باشند.
می‌توان جراحی را برای موارد زیر در نظر گرفت:
- درد شدید و مداوم که علت ساختاری قابل شناسایی دارد.
- فشار بر روی اعصاب که منجر به ضعف عضلانی شده باشد.
- فشار بر روی نخاع که باعث محدودیت در فعالیت‌های روزانه شده باشد.
No tags for this post.