به گزارش سیناپرس، در دیابت نوع ۱، پاسخ خود ایمنی به سلول های بتای تولید کننده انسولین در پانکراس حمله کرده و منجر به نوسانات قابل توجهی در سطح قند خون می شود. برای حل این موضوع، درمان های روزانه با انسولین و به صورت مادام العمر برای بیماران یک روش استاندارد و منطقی تلقی می شود اما جایگزینی سلول‌های بتا از دست رفته از طریق پیوند گروهی از سلول‌های پانکراس، گزینه جذابی است.
با این حال، این استراتژی مستلزم آن است که بیماران از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی به صورت مادام العمر استفاده کنند تا از پس زدن پیوند جلوگیری شود.
برای رفع این کاستی، تیمی در بیمارستان عمومی ماساچوست و دانشکده پزشکی هاروارد با محققان موسسه فناوری جورجیا و دانشگاه میسوری همکاری کردند تا ماده زیستی جدیدی بسازند که بدون نیاز به سرکوب طولانی مدت سیستم ایمنی، به زنده ماندن سلول های پس از پیوند منجر شود.
در یک مطالعه پیش بالینی، محققان این ماده زیستی را که شامل پروتئین جدیدی به نام SA-FasL بوده و تحمل سیستم ایمنی را ارتقا داده و به سطح دانه های میکروژل متصل می شود را در یک مدل از پستانداران غیرانسانی آزمایش کردند. ماده جدید به بدن جاندار پیوند زده شد و پس از پیوند، یک داروی ضد پس زدن توسط بدن میزبان به نام راپامایسین به مدت سه ماه توسط جانور دریافت شد.
جی لی (Ji Lei) سرپرست تیم تحقیق و استادیار جراحی در دانشکده پزشکی هاروارد می گوید: استراتژی ما برای ایجاد یک محیط دارای امتیاز ایمنی به سلول ها اجازه داد تا بدون سرکوب طولانی مدت ایمنی زنده بمانند و کنترل قوی گلوکز خون را در تمام پستانداران غیرانسانی مبتلا به دیابت در طول یک دوره شش ماهه به دست آورند.
ما معتقدیم که رویکرد ما به پیوندها اجازه می دهد تا بیش از شش ماه بدون داروهای ضد دیابت زنده مانده و دیابت را کنترل کنند، زیرا برداشتن بافت پیوندی با جراحی در پایان مطالعه منجر به بازگشت سریع همه حیوانات به وضعیت دیابت شد.
لی خاطرنشان می کند که پیوند سلول ها به امنتوم دارای مزایای متعددی نسبت به رویکرد بالینی فعلی پیوند به کبد است. او توضیح می دهد: برخلاف کبد، امنتوم عضوی غیر حیاتی است که در صورت بروز عوارض ناخواسته، اجازه حذف آن را می دهد. به گزارش سیناپرس، بنابراین، امنتوم مکان امن تری برای پیوند برای درمان دیابت است و ممکن است به ویژه برای سلول های بتا مشتق از سلول‌های بنیادی و سلول های مهندسی زیستی مناسب باشد. امنتوم یا چادُرینه، پرده ای است که احشاء را به هم متصل می کند. امنتوم چینی از صفاق است که از معده به اندام های مجاور آن کشیده شده و روده‌ها را پوشانده و از دو لایه تشکیل می شود.
جیمز اف. مارکمن (James F. Markmann) رئیس بخش جراحی پیوند و مدیر عملیات بالینی در مرکز پیوند ماساچوست و یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعات تاکید می کند که مطالعه نخستی های غیر انسانی یک مدل حیوانی بسیار مرتبط است. او می گوید: این استراتژی تعدیل کننده ایمنی موضعی بدون سرکوب طولانی مدت ایمنی موفقیت آمیز بوده و پتانسیل زیادی برای کاربرد در درمان بیماران دیابت نوع ۱ نشان می دهد.
به گزارش سیناپرس، شرح کامل این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.
مترجم: کاظم فلاحی پناه
No tags for this post.