به گزارش سیناپرس، محققان سوئیسی دپارتمان نورولوژی دانشگاه برن، یافته هایی درباره پردازش و اولویت بندی احساسات توسط مغز در طول خواب ارائه کرده اند.
این یافته ها نشان می دهند که مغز در ذخیره احساسات مثبت و تضعیف احساسات منفی نقش مهمی ایفا می کند. این مطالعه، اهمیت خواب در سلامت روان را توسعه داده و راه را برای استراتژی های درمانی جدید هموار می کند.
حرکت سریع چشم در خواب (REM) یکی از حالات منحصر به فرد و مرموز خواب است که اکثر رویاها در این حالت و همراه با محتوای احساسی شدید رخ می دهند. این که چرا و چگونه این احساسات دوباره فعال می شوند مشخص نیست.به گزارش سیناپرس، قشر جلوی مغز بسیاری از این احساسات را در هنگام بیداری ادغام می کند، اما به طور متناقضی در طول خواب REM غیر فعال به نظر می رسد.
محققان اظهار داشتند: هدف ما درک مکانیسم اساسی و عملکرد این پدیده شگفت انگیز بود. پردازش احساسات، به ویژه تشخیص موقعیت های خطرناک و ایمن، برای بقای جانداران، حیاتی است. در انسان، احساسات بیش از حد منفی، از جمله واکنش های ترس و اضطراب شدید، منجر به حالت های پاتولوژیک مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می شوند.
تیم تحقیقاتی، در این آزمایش به دنبال بررسی و ارائه اطلاعاتی در مورد این که مغز چگونه به تقویت احساسات مثبت و تضعیف احساسات شدید منفی در طول خواب REM کمک می کند، بودند.
آن ها در این آزمایش، ابتدا موش ها را شرطی کردند تا محرک های شنیداری مرتبط با ایمنی و سایر محرک های مرتبط با خطر را تشخیص دهند. سپس فعالیت نورون ها را در مغز موش ها در طول چرخه خواب و بیداری ثبت کردند. به گزارش سیناپرس، به این ترتیب، محققان توانستند مناطق مختلف یک سلول را نقشه برداری کرده و تعیین کنند که چگونه خاطرات عاطفی در طول خواب REM تغییر شکل می دهند.
نورون ها از یک جسم سلولی (سوما) تشکیل شده اند که اطلاعاتی را که از دندریت ها (ورودی ها) می آید یکپارچه می کند و سیگنال ها را از طریق آکسون ها (خروجی ها) به نورون های دیگر ارسال می کند. نتایج به دست آمده نشان داد که سومای سلولی هنگامی که دندریت های آن ها فعال می شوند، خاموش می مانند.
محققان توضیح می دهند: این به معنای جدا شدن دو بخش سلولی است، به عبارت دیگر سوما کاملا خواب و دندریت‌ها کاملاً بیدار هستند. به عبارت دیگر، مغز به تمیز ایمنی در مقابل خطر در دندریت ها کمک کرده، در حالی که واکنش بیش از حد به احساسات، به ویژه خطر را مسدود می کند.
به گفته محققان، وجود هر دو مکانیسم برای پایداری و بقای موجودات مفید است. این مکانیسم دو جهته برای بهبود تشخیص سیگنال های خطرناک و ایمن ضروری است. اگر این تمایز در انسان وجود نداشته باشد و واکنش های ترس بیش از حد ایجاد شوند، می تواند منجر به بروز اختلالات اضطرابی شود. به گزارش سیناپرس، یافته های این مطالعه در مجله Science منتشر شده اند.
ترجمه: سنا دلفیه