بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قلبی یکی از علل عمده مرگ و میر در دنیا محسوب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. درمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های گوناگونی از دارو درمانی تا پیوند قلب برای کنترل و درمان بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قلبی استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند اما هیچ یک راه حل ترمیم بافت آسیب دیده قلب نیستند.
هدف از مهندسی بافت قلب، تقلید از بافت طبیعی قلب با در نظر گرفتن نقش مهم داربست و شبیه‌سازی مکانیکی آن است. به منظور تولید داربست مناسبی برای شبیه‌سازی بافت قلب، دکتر ناصر اقدمی، زهرا شمس، دکتر بابک اکبری، دکتر ساره رجبی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه تهران، داربستی ترکیبی با نانو فیبرهای موازی از پلیمرهای پلی کاپرولاکتون و ژلاتین با درصد ترکیبی ۷۰ به ۳۰ و با بیشترین شباهت به ماتریکس خارج سلولی قلب، با روش الکتروریسی تهیه کردند. سپس خصوصیات آن را به کمک روش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند. به منظور شبیه‌سازی ضربان سلول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قلبی نیز، یک بیوراکتور جهت اعمال بار مکانیکی با فرکانس و درصد کشش مشخص در جهت نانوفیبرهای موازی طراحی شد.
نتایج این تحقیق نشان داد، داربست از جهت چسبندگی و استحکام شرایط مناسبی برای استفاده به عنوان داربست قلبی و قرارگرفتن تحت بارمکانیکی با فرکانس ۱ هرتز و کشش ۱۰ درصد را داراست. بیوراکتور نیز توانست در مدت زمان مشخص فرکانس، کشش و حرارت مورد نیاز را تأمین کند.
منبع:دیده بان علم
No tags for this post.