هدف از این پژوهش ارتباط بین سدیم مایع دیالیز و فشارخون در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه است که توسط دکتر نرگس السادات زاهد فوق تخصص نفرولوژی و استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و همکارش انجام شده است.در این پژوهش اولین سدیم مایع دیالیز استفاده شده 126.5 بود ولی با پیشرفت غشاهای دیالیزی High flux، غلظت سدیم مایع دیالیز به تدریج افزایش یافت تا به مقدار امروزی 135 تا 145 رسید. همچنین با افزایش سدیم مایع دیالیز این نگرانی به وجود آمد که استفاده از سدیم های بالاتر موجب تشنگی، افزایش وزن گیری مابین دیالیز و افزایش فشار خون بیماران می شود.
این مطالعه به صورت مقطعی- مشاهده‌ای روی 266 نفر از بیماران دیالیزی که به دلایل مختلف ESRD شده اند، انجام شده است که به مدت یک ماه فشارهای سیستولی قبل و بعد از دیالیز و سدیم مایع دیالیز بیماران اندازه گیری می شود.جهت بررسی عوامل دیگر موثر بر روی فشار خون بعد دیالیز، متغیرهایی همچون BMI (نمایه توده بدنی) سرعت پمپ، دمای مایع دیالیز، مدت زمان دیالیز، تعداد سال های دیالیز و میزان اضافه وزن مابین دو دیالیز نیز محاسبه شد.
در پایان این یک ماه میانگین تمام داده های هر بیمار به صورت مجزا محاسبه و توسط برنامه SPSS ارتباط بین اختلاف میانگین فشارهای قبل و بعد از دیالیز با میانگین بقیه متغیرها بررسی شد.
یافته های این پژوهش حاکی از آن است که فشار خون بعد از دیالیز با فشار خون قبل از دیالیز تفاوت معنی داری داشته است و ضریب همبستگی پیرسون با سدیم مایع دیالیز و سرعت پمپ دستگاه از نظر آماری معنی دار بودند و برای تعیین معادله رگرسیون جهت پیش بینی فشار خون بعد دیالیز از رگرسیون خطی چند متغیره به روش Back ward استفاده شد.
نتیجه این پژوهش نشان داد که تغییرات فشار خون قبل و بعد از دیالیز به صورت معنی داری با تغییرات سدیم مایع دیالیز ارتباط دارد و این رابطه مستقل از بقیه عوامل موثر بر فشار خون و هم جهت است.به گزارش ایسنا، خلاصه این مقاله در کتاب خلاصه مقالات بیست و ششمین کنگره جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران به چاپ رسیده است.
No tags for this post.