تولید ضدعفونی کننده دام با ترکیب عصاره گیاه و نانوذرات
حسن دهقان مدیرعامل شرکت یزد مکمل در این خصوص گفت: مجوزهای لازم از مراجع قانونی برای تولید این ضدعفونی‌کننده نانویی دریافت شده است، این محصول نسبت به ضدعفونی‌کننده‌های موجود در بازار از مزیت‌هایی برخوردار است. برخی از ضدعفونی‌کننده‌های بازار حاوی ترکیبات نقره هستند که این ماده از نظر زیست‌محیطی مسائلی با خود به همراه دارد. همچنین وجود نقره در ضدعفونی‌کننده‌ها احتمال جذب نقره از طریق پوست دام را با خود به همراه دارد که با وارد شدن به شیر، طعم شیر را تغییر داده و اثر منفی روی آن دارد.
وی بیان کرد: اما در این ضدعفونی‌کننده از نانوذرات اکسید روی که ایمنی بالایی دارد، استفاده شد. از سوی دیگر اکسید روی یکی از ترکیبات رایج در برخی مکمل‌های دامی است، بنابراین نگرانی از نظر استفاده از اکسید روی در دام نخواهیم داشت و این ماده پیش‌از این نیز در صنعت دام و طیور به صورت رایج استفاده شده است.
دهقان اظهار داشت: در کنار نانوذرات اکسید روی از عصاره صمغ آنغوزه نیز استفاده کردیم. دامداران ازدیرباز علاقه‌مند بودند دام را به مراتعی ببرند که گیاه آنغوزه در آنجا قرار دارد، چرا که آنغوزه دارای خواص ضدانگلی است و برای دام مناسب است. از این ویژگی الهام گرفتیم و روی خواص ضدباکتری آنغوزه مطالعه کردیم و بعد از کسب نتایج آزمایشگاهی مثبت در خصوص خواص ضدباکتری آنغوزه، از آن در تولید این ضدعفونی‌کننده استفاده کردیم.
مدیرعامل شرکت یزد مکمل بیان کرد: این ضدعفونی‌کننده برای استفاده دامی مجوز گرفته، اما برای آبزیان هم قابل استفاده است. این ترکیب را روی آبزیان بررسی کردیم و نتایج مثبت در ایجاد خواص ضدباکتریایی در محیط زیست آبزیان به دست آورده‌ایم. بنابراین می‌توان گفت این ضدعفونی‌کننده برای هر نوع دام و برای آبزیان قابل استفاده است و علاوه بر کشتارگاه‌ها در صنایع غذایی نیز می‌توان از آن استفاده کرد.
وی تاکید کرد: این محصول در داخل بسته‌بندی تا ۱۲ ماه پایدار است و پس از اسپری روی سطح تا ۲۴ ساعت خواص ضدباکتریایی را حفظ می‌کند. این محصول به دلیل فرمولاسیون نانویی و گیاهی که دارد حساسیتی برای دام ندارد و همچنین روی فلزات و پلاستیک خورندگی ایجاد نمی‌کند. از نظر قیمت نیز تقریبا هم قیمت اتانول بوده در حالی یک ضدعفونی‌کننده سطح بالا محسوب می‌شود.
به گفته دهقان این فناوری به صورت اختراع به ثبت رسیده و جزییات آن در قالب مقاله‌ای نیز منتشر و در کنفرانس نانوساختارهای دانشگاه تهران ارائه شده است.
No tags for this post.
