به گزارش سیناپرس اردبیل، میلیون ها نفر در گوشه و کنار جهان به دلیل بیماری های دژنراتیو شبکیه از مشکلات نابینایی رنج می برند. شبکیه یک غشای نازک به ضخامت چند میلی متر است که عملکرد صحیح این بافت برای بینایی ضروری است.
در برخی بیماری ها مانند بیماری های دژنراتیو، شبکیه می تواند تجزیه شود. این عارضه می تواند منجر به بروز مشکلات بینایی از جمله کور شدن شود. به همین دلیل محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در ایالات متحده در حال کار بر روی تکنیکی هستند که به افرادی که از این بیماری ها رنج می برند کمک می کند بینایی خود را بازیابند. آنها توضیح می دهند که چگونه در این تکنیک ، یک پروتز با استفاده از سونوگرافی به شبکیه اجازه می دهد دوباره کار کند.
دکتر کیفا ژو (Qifa Zhou)، نویسنده ارشد این مطالعه، درباره پدیده فوق توضیح می دهد: این روش، گامی به سوی یک پروتز غیرتهاجمی شبکیه است که بدون نیاز به انجام جراحی تهاجمی چشم عمل می کند. او و تیمش با در نظر گرفتین این نکته کار خود را شروع کردند که مطالعات پیشین نشان داده بود در حالی که میله ها ، مخروط ها و سلول های حساس به نور در شبکیه، معمولاً در این نوع آسیب شناسی تحلیل می روند، مدارهای عصبی که به مغز متصل هستند، اغلب به خوبی حفظ می شوند. بنابراین، آنها فرض کردند که تحریک مستقیم نورون های شبکیه می تواند بینایی را بازیابی کند. برای آزمایش این فرضیه، دانشمندان چشم یک موش آزمایشگاهی را با امواج ماراصوت تحریک کردند.
در این آزمایش، صدایی با فرکانس بسیار بالاتر از قدرت شنیداری انسان به این اعصاب ارائه شد. به گزارش سیناپرس اردبیل، بررسی های محققان نشان داد این صداهای با فرکانس بالا را می توان به ناحیه دلخواه چشم هدایت کرد. در این آزمایش، محققان گروه های کوچکی از نورون ها را در چشم موش کور فعال کردند. این تحریک، درست همانطور عمل می کرد که سیگنال های نوری در حالت عادی اعصاب بینایی را تحریک می کند.
به گفته محققان، فشار مکانیکی صدا می تواند نورون های چشم را فعال کرده و سیگنال هایی را به مغز ارسال کند.
ژنژی لو (Gengxi Lu) ، یکی از این تیم تحقیقاتی درباره مساله فوق، می‌گوید: ما باید دقیقاً بفهمیم که چگونه فشار مکانیکی نورون های شبکیه را فعال می کند. دانشمندان همچنین باید این تکنیک را با ویژگی های خاص انسان تطبیق دهند. آن ها به تصاویری نیاز دارند که تا حد امکان واضح باشد. آزمایش های این تیم نشان داد که نورون ها زمانی که حدود پنج بار در ثانیه فعال می شوند، قوی ترین سیگنال را منتشر می کنند اما مغز انسان از سرعت محاسباتی بسیار بالاتری برخوردار است و با این سرعت، تصاویر بسیار تند و سریعی را مشاهده خواهد کرد. به گزارش سیناپرس اردبیل، نویسندگان این مطالعه می‌گویند که تولید کنندگان فیلم و بازی‌های ویدیویی می دانند که تصاویر تنها با سرعت ۲۴ فریم در ثانیه به آرامی نمایش داده می شوند. وقتی چنین نرخ فریم بالایی را آزمایش کردیم، نورون‌های چشم‌های موش از کار افتادند. محققان امیدوارند که ده فریم در ثانیه برای موفقیت این روش کافی باشد.
در خاتمه باید گفت در صورت موفقیت این طرح، افراد نابینا برای مشاهده دنیای اطراف خود به عینک های ویژه ای نیاز دارند که به دوربین و مبدل ماوراصوتی مجهز است.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: gilmorehealth