به گزارش سیناپرس، یکی از تفاوت های کلیدی بین درمان شناختی رفتاری و بسیاری از اشکال دیگر درمان ، بحث مراقبت مبتنی بر اندازه گیری است. مراقبت مبتنی بر اندازه گیری زمانی است که بیمار پرسشنامه‌هایی را درباره علائم خود در هر ویزیت یا جلسه درمانی یا به طور منظم در طول درمان تکمیل می کند.
سپس درمانگر یا پزشک پاسخ ها و امتیازات پرسشنامه ها را با زمانی که بیمار برای اولین بار درمان را شروع کرده است مقایسه می کند تا ببیند آیا درمان موثر بوده است یا خیر. اگر افسردگی، اضطراب، درد یا علائم دیگر کاهش یابد، احتمالاً درمان ادامه خواهد یافت.
اگر نه، روش درمان تغییر می کند. در حالی که مراقبت مبتنی بر اندازه گیری منحصر به درمان شناختی رفتاری نیست، درمانگران شناختی رفتاری بیشتر از آن استفاده می کنند.
یکی از مشکلات کلیدی این پرسشنامه ها، سؤالات موجود در آن است. این سؤالات اغلب با این فرض که علائم یکسان برای همه بیماران به یک اندازه اهمیت دارد، استاندارد می شوند، اما آنها آنچه را که برای هر بیمار مهم تر است، منعکس نمی کنند. برای مثال، خلق افسرده ممکن است برای یک بیمار نگران کننده ترین علامت باشد، اما برای دیگری بی خوابی مهم ترین علامت است.
به گزارش سیناپرس، تیمی از پژوهشگران برای بررسی دقیق این مساله، روش جدیدی را برای ایجاد این پرسشنامه ها با ارزش‌های هر بیمار ایجاد کردند، تکنیکی که آن را نتایج دقیق گزارش شده از بیمار PROs معرفی کردند.
گفتنی است تکنیک Precision PRO از بیماران می خواهد فهرستی از سؤالات مورد استفاده را برای اندازه گیری علائم مرور کنند.
پژوهشگران این تیم تحقیقاتی، برای مطالعه آزمایشی خود از درد در افراد مبتلا به سرطان استفاده کرده و سپس از بیماران خواسته شد تا گروهی از سؤالات را که برای آنها مهم است انتخاب و آنها به جای سؤالاتی که توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا محقق انتخاب شده است، معرفی کنند.
هر بیمار می تواند آنچه را که برای کیفیت زندگی خود اهمیت دارد انتخاب کند. به عنوان مثال، یک نفر ممکن است سوالاتی در مورد درد و توانایی کار انتخاب کند در حالی که فرد دیگری می تواند سوالاتی در مورد درد و توانایی اجتماعی شدن انتخاب کند. سپس از تکنیک‌های آماری پیچیده برای نمره دادن به پاسخ‌ها به سؤالات و تفسیر نمرات استفاده می شود.
به گزارش سیناپرس، پژوهشگران در مطالعه آزمایشی خود دریافتند که همه شرکت کنندگان قادر به انتخاب چهار سوال برای اندازه گیری درد بودند. آن ها همچنین دریافتیم که اکثریت ترجیح می دهند سؤالات خود را انتخاب کرده یا پرسشنامه شخصی خود را بسازند تا از پرسش نامه های استاندارد و یک اندازه استفاده کنند.
به گزارش سیناپرس،جالب تر از همه، از ۳۵ سؤالی که درد را ارزیابی می کردند، هیچ سؤالی برای اکثر شرکت کنندگان معنی دار نبود. شرکت کنندگان در مورد آنچه که شخصاً هنگام اندازه گیری دردشان اهمیت دارد، نظرات بسیار متفاوتی داشتند.
در این روش به جای اینکه بیماران به پنج تا ده سوال در مورد افسردگی پاسخ دهند، هر بیمار می تواند سوالاتی را که برایشان مهم تر است انتخاب و سپس از آن سوالات برای نظارت بر اینکه آیا درمان موثر است یا خیر استفاده کند. به اعتقاد محققان، تمام هدف مراقبت مبتنی بر اندازه گیری این است که آن را بیمار محور کنیم اما استفاده از پرسشنامه های یک اندازه کمکی نمی کند. به لطف پیشرفت های تحقیقاتی، ممکن است گزینه هایی برای بیمار محور کردن این پرسش‌نامه‌ها داشته باشیم.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله مدیریت درد و علائم (Journal of Pain and Symptom Management) منتشر شده است.
مترجم: فاطمه کردی