به گزارش سیناپرس، دانشمندان راهی برای تصویربرداری از بافت های مختلف و با دقت بسیار بالاتر از قبل اختراع کرده اند که می تواند جایی که داروها به اهداف خود در بدن متصل می شوند را نمایش دهد و این روش جدید می تواند به یک ابزار معمول در توسعه دارو تبدیل شود.
روش جدید به نام CATCH برچسب های فلورسنت را به مولکول های دارو متصل کرده و از تکنیک های شیمیایی برای بهبود سیگنال فلورسنت استفاده می کند. محققان این روش را با چندین داروی آزمایشی مختلف امتحان کردند که نتایج نشان داد که مولکول های دارو کجا و چگونه حتی در درون سلول ها با اهدافشان برخورد می کنند.
دکتر لی یه (Li Ye) محقق ارشد این مطالعه و استادیار علوم اعصاب در Scripps Research می گوید: این روش در نهایت به ما اجازه می دهد تا برای اولین بار به راحتی متوجه شویم که چرا یک دارو نسبت به دیگری قوی تر است یا چرا یک دارو دارای عارضه جانبی خاصی است در حالی که دیگری عوارضی در بر ندارد.
دکتر یه می افزاید: درک محل اتصال مولکول های دارو به اهداف خود برای اعمال اثرات درمانی و عوارض جانبی، بخش اساسی توسعه دارو است.
روش CATCH شامل قرار دادن دسته های شیمیایی کوچک در مولکول های دارو است. این دسته های شیمیایی متمایز با هیچ چیز دیگری در بدن واکنش نشان نمی دهند، اما پس از اتصال مولکول های دارو به اهداف خود، اجازه می دهند برچسب های فلورسنت اضافه شوند.
در این مطالعه اولیه، محققان روش خود را برای داروهای کووالانسی که به طور برگشت ناپذیری با پیوندهای شیمیایی پایدار به نام پیوندهای کووالانسی به اهداف خود متصل می شوند، بهینه و ارزیابی کردند. به گزارش سیناپرس، دانشمندان ابتدا چندین مهارکننده کووالانسی آنزیمی در مغز به نام اسید چرب آمید هیدرولاز (FAAH) را ارزیابی کردند. در ادامه دانشمندان توانستند در سطح تک سلولی از جایی که این بازدارنده‌ها به اهداف خود از بافت مغز برخورد می کنند، تصویربرداری کرده و به راحتی توانستند الگوهای مختلف درگیری با هدف را تشخیص دهند.
در یک آزمایش دیگر محققان نشان دادند که یک مهارکننده آزمایشی FAAH به نام BIA-10-2474، که در سال 2016 در یک کارآزمایی بالینی در فرانسه باعث یک مرگ و چندین جراحت شد، اهداف ناشناخته ای را در مغز میانی موش ها درگیر می کند.
به گزارش سیناپرس، در آزمایش های دیگری که دقت بی سابقه و تطبیق پذیری روش جدید را نشان می دهد، دانشمندان نشان دادند که می توانند تصویربرداری از دارو را با روش های جداگانه برچسب گذاری فلورسنت ترکیب کرده و انواع سلول هایی را که دارو به آنها متصل می شود را آشکار کنند.
پژوهشگران همچنین می توانند مکان های درگیری دارو با هدف را در بخش های مختلف نورون ها تشخیص دهند. در نهایت، محققان می توانستند ببینند که چگونه دوزهای متفاوت یک دارو اغلب به طرز چشمگیری بر میزان درگیری هدف در مناطق مختلف مغز تأثیر می گذارد. به گزارش سیناپرس، شرح کامل این پژوهش در مقاله ای در آخرین شماره مجله تخصصی Cell منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.