به گزارش سیناپرس، تجزیه و تحلیل های جدید انجام شده توسط باستان شناسان در مورد بقایای ظروف سفالی باستانی از بیت المقدس در قرن ۱۱ تا ۱۲ میلادی نشان داد که ظروف سفالی فوق احتمالا نوعی سلاح انفجاری بوده و از آن ها به طور بالقوه به عنوان نارنجک دستی استفاده می شد.
تحقیقات قبلی در مورد ظروف کروی مخروطی مختلف، که در موزههای سراسر جهان هستند، مشخص کرده بود که از آنها برای اهداف مختلفی از جمله نوشیدن، نگهداری جیوه، روغن و دارو استفاده می شد.
این تحقیق اخیر که توسط کارنی متیسون (Carney Matheson) ، دانشیار دانشگاه گریفیث در استرالیا انجام شد، تأیید کرد که برخی از این ظروف واقعاً حاوی روغن و دارو بوده و برخی حاوی روغن های معطر هستند که با سایر تحقیقات اخیر در مورد استفاده از این سفالینه ها مطابقت دارد.
با این حال، یافته های این تیم مطالعاتی همچنین نشان داد که برخی از ظروف حاوی مواد قابل اشتعال و احتمالاً انفجاری بودند که بر این اساس می توان مدعی شد که احتمالاً از آن ها به عنوان نارنجک های دستی قدیمی استفاده می شده است.
دکتر متیسون، در توضیح این مساله گفت که مواد منفجره ای که او در داخل ظروف سفالی فوق الذکر تجزیه و تحلیل کرد، نشان می دهد که احتمالاً یک ماده منفجره باستانی ساخته شده محلی در داخل ان ها وجود داشته است.به گزارش سیناپرس، وی در تکمیل توضیحاتش گفت: این تحقیقات استفاده متنوع از این ظروف سفالی منحصر به فرد را که شامل مواد منفجره باستانی است نشان داده است.
این سلاح در طول جنگ های صلیبی به عنوان نارنجک هایی که به سمت استحکامات صلیبیون پرتاب می شدند بوده که احتمالا صدایی بلند و انفجار و نور زیادی تولید می کردند.
گفتنی است پیش از این برخی از محققان پیشنهاد کرده بودند که از این ظروف به عنوان نارنجک استفاده می شود و در آن باروت نگهداری می شد. این ماده منفجره در چین باستان اختراع شده و تصور می شد در قرن سیزدهم به خاورمیانه و اروپا وارد شده است. یافته های جدید اما نشان می دهد احتمالا در فاصله قرن نهم تا یازدهم، مردم مناطق غرب آسیا از سلاح های انفجاری استفاده کرده و این نارنجک های دستی به خوبی گویای واقعیت فوق است.
به گزارش سیناپرس،تحقیقات پژوهشگران استرالیایی نشان داده است که این پودر سیاه احتمالا باروت نبوده و یک ماده منفجره محلی محسوب می شود که تاکنون اطلاعاتی درباره آن به دست نیامده است.
دکتر متیسون در این رابطه گفت: تحقیقات ما همچنین نشان داد که برخی از این ظروف با استفاده از رزین مهر و موم شده بودند. مطالعات بیشتر در مورد این کشتی ها و محتوای انفجاری آن ها به ما امکان می دهد تا فناوری انفجاری باستانی مورد استفاده در قرون وسطی و تاریخچه سلاح های انفجاری در مدیترانه شرقی را درک کنیم.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی