یکی از رایج‌ترین نظریه‌ها در مورد منشا شکل‌گیری حیات بر روی زمین، نظریه «مجرای خروجی قلیایی» نام دارد. بر اساس این نظریه، حیات بر روی کره خاکی با بهره‌گیری از انرژی تولید شده توسط دودکش‌های گرم و قلیایی موجود در زیر آب آغاز شد. این دودکش‌ها که اندازه آن از چند سانتی‌متر تا چندین متر متغیر است، موجب ایجاد خروجی‌های آب گرم در کف دریا می‌شوند.
این احتمال وجود دارد که در نخستین روزهای شکل‌گیری زمین، این دودکش‌ها از طریق دیواره‌های کانی خود، الکتریسیته و پروتون تولید کرده باشند. د رواقع این امکان وجود دارد که این سطوح با فراهم کردن انرژی، زمینه شکل‌گیری نخستین ارگانیزم‌ها را فراهم کرده باشند. در این صورت، توانایی این دودکش‌ها برای انتقال جریان‌های الکتریکی، یکی از اصلی‌ترین اجزای کل این فرآیند به شمار می‌رفته است. گفتنی است واقع همه گونه‌های زنده برای حیات نیاز به اندکی الکتریسیته دارند.
این دودکش‌ها نقشی همانند سیم‌کشی برق در کف دریاها را ایفا می‌کنند و به همین دلیل شاید بتوان از انرژی تولیدی آنها برای مقاصد دیگری نیز استفاده کرد
به تازگی گروهی از پژوهشگران ناسا موفق شدند دودکش‌هایی از جنس مواد مختلف (نظیر سولفید آهن و هیدوکسید آهن) تهیه کنند که می‌تواند رسانای الکتریسیته باشد. سپس این ساختارها در سیالی دارای آهن فرو برده شد و هر چهارتای این دودکش های کوچک نیز به هم متصل شد. پس از گذشت چند ماه دانشمندان مشاهده کردند که این سازه می‌تواند انرژی لازم برای روشن کردن یک لامپ ال.ای.دی را فراهم سازد.
این دانشمندان قصد دارند در ادامه، به بررسی امکان ساخت چنین سازه‌هایی با سایر مواد موجود در دودکش‌های گرمایی نظیر نیکل، هیدروژن، مولیبدن و دی اکسید کربن بپردازند تا میزان الکتریسیته تولیدی توسط آنها را مورد ارزیابی قرار دهند.
پژوهشگران قصد دارند با انجام آزمایشات بیشتر، هر چه بیشتر با نحوه شکل‌گیری حیات بر روی زمین آشنا شوند. همچنین این آزمیاشات شاید بتواند در شناسایی مواد معدنی لازم برای شکل گیری حیات بر روی سیارات دیگر (و یا قمرهای آنها) نیز سودمند باشد.
این پژوهش به تازگی در نشریه Angewandte Chemie International Edition منتشر شده است.
No tags for this post.