طراحی و اجرای الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت نیز نیازمند تحقق امنیت در دو بعد مادی و معنوی است. به عبارت دیگر، عملیاتی‌سازی پیشرفت و تعالی مطلوب و بدیل برای جمهوری اسلامی ایران در گرو ایجاد محیطی امن، عاری از تهدید و فضایی رها از ترس و دلهره است و تحقق این بایسته‌های بشری، امری محتوم است.
امنیت و تحقق آن، یکی از دغدغه‌های اصلی بشر است که از بدو تأسیس نظام‌های سیاسی به‌مثابه نیاز اساسی با آنها همدم بوده است؛ اما امنیت در گذر زمان با تحول گفتمانی روبه‌رو شده و از رویکرد سلبی و منفی به سمت رویکرد ایجابی و مثبت حرکت کرده است.
به عبارت دیگر، دیگر امنیتِ سخت و نظامی مد نظر نیست بلکه به تمامی ابعاد آن توجه می‌شود. حوزه‌های سیاست، اجتماع، فرهنگ و ارزش، اخلاق، قضا، اقتصاد و محیط زیست در ارتباط و پیوند با مقوله امنیت، گستره امنیتی نرم‌افزاری و موسعی را مهیا کرده‌اند.
این بُعد از امنیت که دارای جنبه‌های اخلاقی، ارزشی و فرهنگی است با گفتمان اسلامی امنیت، تطبیق‌پذیر است زیرا نظام‌های اسلامی و ارزشی، دارای اصول و ارکان ارزشی، فرهنگ‌های بومی و اخلاقی خاصِ خویش هستند و این امر، لزوم تأمین امنیت در عرصه‌های فرهنگی و ارزشی را برای این نظام‌ها -به‌خصوص جمهوری اسلامی ایران- مهیا می‌کند.
بر خلاف گذشته که تنها راه تأمین امنیت، سخت‌افزار بود امروزه، تأمین امنیت ازطریق ابزارهای فرهنگی صورت می‌گیرد.
بنابراین همان طور که الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت، به روشنی، چشم‌انداز امنیتی کشور را همه‌جانبه تصویر کرده است امنیت چندبعدی است که در این میان، تأمین امنیت اخلاقی، حائز اهمیت بسیاری است. با مداقه در الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت ملاحظه می‌شود که سه قوۀ مقننه، مجریه و قضائیه -با کارویژه‌های خاص خود- مسئول تأمین امنیت اخلاقی و ارزشی جامعه هستند.
برخی راهبردهای پیشنهادی سند الگو برای این قوای سه‌گانه به منظور تحقق امنیت همه‌جانبه و به خصوص امنیت اخلاقی و ارزشی بدین شرح است: ایجاد برابری، رعایت حقوق ملت، حفظ الگوهای سنتی و ارزشی، همزیستی مسالمت‌آمیز میان قوا و آحاد ملت، امر به معروف و نهی از منکر، مبارزه با فساد و پدیده‌های ناهنجار اجتماعی، جلوگیری از صدمه و آسیب دیدن اقشار مستضعف، پیشگیری از وقوع جرم، پشتیبانی از حقوق فردی و اجتماعی، تحقق بخشیدن عدالت، تدوین قانون بر اساس موازین شرعی و اسلامی، پاسداری از حقوق ملت در برابر اجانب، زمینه‌سازی رشد فضائل اخلاقی، مبارزه با مظاهر فساد و تباهی، تأمین آزادی‌های مدنی، ایجاد رفاه و کاهش فقر، از بین بردن محرومیت‌ها، گسترش تعلیم‌وتربیت همگانی، افزایش مشارکت مردم در سرنوشت خویش و افزایش روند آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی شهروندان، تقویت روح فرهنگی و اسلامی، توسعه و تحکیم برادری و تعاون در آحاد ملت، عدم تفتیش عقاید و …
*سیدمحمدجواد قربی، کارشناسی ارشد اندیشه سیاسی پژوهشکده امام خمینی رحمت الله علیه
No tags for this post.