به گزارش سیناپرس، محققان چندی پیش در جنوب فرانسه موفق به کشف نوعی فسیل از عنکبوت های باستانی شدند که ۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار سال قدمت داشته و با کمال شگفتی، کاملا سالم باقی مانده بود.
بررسی های جدید پژوهشگران نشان می دهد حفظ استثنایی فسیل های این عنکبوت ممکن است به دلیل ترشحات جلبک های میکروسکوپی معروف به دیاتوم ها باشد. باید توجه داشت که فسیل حشرات در مطالعات دیرین زیست شناسی دارای اهمیت زیادی هستند و این حیوانات کوچک و ظریف مانند عنکبوت ها، حشرات و دوزیستان، به ندرت با جزئیات در قالب آثار فسیلی نگهداری می شوند.
به همین دلیل شناسایی فسیل سالم یک حشره دارای اهمیتی زیاد است و محققان در تلاش هستند تا درک کنند این فسیل های عنکبوتی ۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار ساله به چه دلیل تا این حد سالم باقی مانده اند. به گزارش سیناپرس، فرآیندی که به تازگی به کمک دیاتوم ها توضیح داده شده است و می تواند توضیحات زیادی از آنچه در مورد تکامل این موجودات می دانیم ، ارايه دهد.
باید اذعان داشت که بخش عمده ای از درک ما نسبت به تاریخ حیات روی زمین از موجودات منقرض شده ای که فسیل شده اند، ناشی می شود. قسمت‌های معدنی شده بدن این موجودات مانند صدف، استخوان و دندان، مسیر فسیل شدگی نسبتاً ساده‌ای دارند بنابراین تعداد زیادی از این فسیل‌ها باقی مانده است. با این حال، فسیل های گونه های کوچک و ظریف و فسیل های بافت نرم نادرتر هستند، زیرا احتمال فسیل شدن آن ها کمتر است، بنابراین مسیر های حفظ آنها کمتر شناخته شده است.
به گزارش سیناپرس، برای بررسی دقیق تر این موضوع، آلیسون اولکات و همکارانش فسیل های نوعی عنکبوت باستانی را که در رسوبات بستر دریاچه ای باستانی در الیگوسن اکس آن پروونس، فرانسه یافت شده‌اند، با استفاده از تکنیک های میکروسکوپی با وضوح بالا بررسی کردند.
این محققان در مطالعات خود دریافتند که عنکبوت های باستانی فوق، توسط میکروفسیل های دیاتومه احاطه شده اند. این جلبک های آبزی میکروسکوپی در طول زندگی خود مواد غنی از گوگرد را ترشح می کنند.
نویسندگان پیشنهاد می کنند که این ماده، عنکبوت ها را پوشش داده و فرآیندی به نام سولفوریزاسیون را تقویت می کند که باعث تثبیت و حفظ بدن شکننده عنکبوت ها در طول میلیون ها سال می شود.
به گزارش سیناپرس، محققان اعتقاد دارند که این فرآیند می تواند گسترده و مسئول موارد بیشتری از حفظ استثنایی در رسوبات دریاچه‌ها از ۶۶ میلیون سال گذشته باشد، زمانی که دیاتوم ها برای اولین بار شروع به پر کردن دریاچه های کره زمین کردند.
به گزارش سیناپرس، شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Communications Earth & Environment منتشر شده است.
مترجم: فاطمه کردی