به گزارش سیناپرس، محققان برای جلوگیری از انقراض کوآلاها، پرورش در باغ وحش ها را افزایش می دهند. متأسفانه، پرورش در اسارت با دو چالش عمده گران بودن و حفظ تنوع ژنتیکی دشوار، روبرو است. برای مقابله با هر دو موضوع، مطالعه مدل سازی جدید محققان از رویکرد بانک زیستی و انجماد اسپرم کوالا و تکنیک‌های کمک باروری مناسب پشتیبانی می کند. محققان دریافتند که این تکنیک ها منجر به کاهش پنج برابری هزینه های اجرای برنامه های پرورش در اسارت می شود.
در حیوانات، بیوبانکینگ به انجماد و ذخیره اسپرم، تخمک و جنین و همچنین سایر سلول ها و بافت های بدن اشاره دارد. این تکنیک‌ها مدت‌هاست که در دامداری و کشاورزی برای ذخیره اسپرم ارزشمند از گاوهای نر و محصولات زراعی در بانک‌های بذر استفاده می شود.
لاچلان جی. هاول (Lachlan G. Howell) پژوهشگر فوق دکتری در مرکز اکولوژی دانشگاه دیکین و رایان آر ویت و محقق ارشد این مطالعات می گوید: بسیاری از مردم از لقاح آزمایشگاهی (IVF) که یک فناوری رایج کمک باروری است آگاه هستند، اما گزینه های دیگری مانند لقاح مصنوعی و تزریق مستقیم اسپرم به تخمک نیز وجود دارد. در انسان، IVF و تزریق اسپرم به طور چشمگیری باروری را بهبود بخشیده است در حالی که لقاح مصنوعی انقلابی در پرورش دام ایجاد کرده است.
او می افزاید: ما برنامه های معمولی اصلاح نژاد طبیعی را با برنامه هایی مقایسه کردیم که پرورش طبیعی را با اسپرم منجمد کوالای وحشی و با لقاح مصنوعی یا تزریق مستقیم اسپرم انجام می دادند. به گزارش سیناپرس، ما دریافتیم که تکمیل پرورش در اسارت با اسپرم منجمد به طور چشمگیری نرخ همخونی را کاهش داده و حیواناتی از نظر ژنتیکی سالم تر تولید می کند و به حیوانات کمتری نیاز دارد که در کلونی‌های پرورش دهنده نگهداری شوند.
محققان بر این باورند که در حالی که این فناوری ها ارزش خود را برای انسان ها و دام ها ثابت کرده اند، ما تا حد زیادی آنها را در بازیابی حیات وحش استفاده نکرده ایم. هاول می گوید، ما معتقدیم که این فرصتی از دست رفته برای کاهش هزینه ها و تقویت تنوع ژنتیکی است. معدود برنامه هایی که از این تکنیک ها استقبال کرده اند موفقیت آمیز بوده اند. موش سر سیاه آمریکای شمالی در حال بازگشت از لبه انقراض است که تا حدی به کمک تکنیک های تولید مثل با حیات بازگشته است.
به گفته هاول، این فناوری‌ها برای بررسی سلامت ژنتیکی جمعیت‌های کوالا مفید هستند. اما آنها نمی توانند به ما در بازگرداندن تنوع ژنتیکی از دست رفته به جمعیت های وحشی کمک کنند زیرا نمونه های بافت منجمد را نمی توان به حیوانات زنده تبدیل کرد.
به گزارش سیناپرس، هاول توضیح می دهد: در حالی که ما شاهد پیشرفت هایی در مناسب سازی این فناوری ها برای کوالاها بوده ایم، کارهای بیشتری برای انجام دادن وجود دارد. تا به امروز، ۳۴ کوآلا با استفاده از لقاح مصنوعی در باغ وحش متولد شده اند. با این حال، این کوآلا ها از اسپرم تازه ونه منجمد شده به دست آمدند. استفاده از اسپرم منجمد و سایر روش ها مانند انتقال جنین و انجماد اسپرم نیاز به تحقیق و توسعه فناوری بیشتری دارد.
به گفته کارشناسان اگر این تکنیک ها و فناوری ها را کامل کنیم، می توانیم امکانات جدیدی برای حفاظت از کوالاها ببینیم. این امر شامل استفاده از بافت های ژنتیکی کوالاهای مرده یا بیمار می شود که در غیر این صورت از بین می روند. همچنین ایجاد و حفظ استخرهای ژنی از جمعیت های مهم ژنتیکی کوالاهای در معرض خطر انقراض می تواند مفید واقع شود.
حفاظت از گونه ها در برابر حوادث فاجعه بار در طبیعت مرتبط با تغییرات آب و هوایی، بیماری ها و آتش سوزی های جنگلی، که می تواند باعث تلفات ژنتیکی عمده شود نیز یکی از این اقدامات به شمار می رود. کاهش همخونی در برنامه های اصلاح نژاد و تولید کوالاهای مناسب ژنتیکی برای رهاسازی در طبیعت جز اقدامات مهم دیگر محسوب می شوند.
مترجم: کاظم فلاحی پناه
منبع: theconversation