به گزارش سیناپرس، تحمل افراد خودشیفته کار دشواری است و همکاری کردن و تعامل با این افراد نیز به نظر آسان نمی رسد. بنابراین بسیار مهم است که قبل از شروع همکاری و تعامل با افراد، سطح خودشیفتگی آن ها را ارزیابی کنیم. حال ممکن است این پرسش به ذهن خطور کند که چگونه می توانید قبل از اینکه با این افراد وارد رابطه شده و خیلی عمیق شوید، خودشیفتگی وی را به راحتی شناسایی کنید؟
پاسخ این سوال بسیار ساده است، شما فقط باید از آنها سوالاتی درباره خودشان بپرسید. اغلب روانشناسان برای تشخیص سطح خودشیفتگی، از پرسشنامه ای به نام پرسشنامه شخصیت خودشیفته استفاده می کنند.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که شما می توانید برای تشخیص افراد خودشیفته تقریباً به همان دقت با استفاده از یک سؤال اقدام کنید. در مطالعه ای که روی ۲۲۰۰ نفر در رده های سنی مختلف انجام شد، از افراد یک سوال ساده پرسیده شد: تا چه حد با این جمله موافق هستید: من یک خودشیفته هستم.
در این مطالعه، افراد خود را در مقیاس ۱ تا ۷ رتبه بندی کردند که در آن ۱ در مورد من خیلی درست نیست و ۷ به معنی در مورد من بسیار صادق است، بود. به گزارش سیناپرس، نتایج به دست آمده از پاسخ به این سوال، بسیار نزدیک به سایر معیارهای خودشیفتگی بود که همگی به سوالات بیشتری نیاز دارند. به باور محققان، دلیل موضوع فوق این است که روش تک پرسشی احتمالاً به دلیل ماهیت خودشیفتگی بسیار خوب عمل می کند.
برد بوشمن، نویسنده اول این مطالعه، درباره این پدیده توضیح می دهد: افرادی که مایلند اعتراف کنند که نسبت به دیگران خود شیفته تر هستند، احتمالاً در واقع خود شیفته تر هستند.
افراد خودشیفته تقریباً به این واقعیت افتخار می کنند و به همین دلیل شما می‌توانید مستقیماً از آنها بپرسید، زیرا آنها خودشیفتگی را یک ویژگی منفی ندانسته و معتقدند که برتر از دیگران هستند و با اعلام این موضوع نیز مشکلی ندارند.
باید توجه داشت به طور کلی، خود شیفتگی هم برای افراد و هم برای جامعه مشکل ساز است. کسانی که فکر می کنند عالی هستند، سعی نمی کنند خودشان را بهبود بخشند. خودشیفتگی برای جامعه بد است زیرا افرادی که فقط به فکر خود و منافع خود هستند کمتر به دیگران کمک می کنند.
مترجم: رضوان خندان
منبع: spring.org