به گزارش سیناپرس، در حالی که دانشمندان مطمئن نیستند که مواد پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل (PFAS) چقدر خطرناک هستند، گاهی اوقات به عنوان مواد شیمیایی همیشگی نامیده می شوند زیرا در طبیعت تجزیه نمی شوند.
محققان ۲۸۵ آتش نشان را که در سرویس نجات آتش نشانی ویکتوریا در استرالیا کار می کردند، آزمایش کردند که در طول ۱۲ ماه هم خون و هم پلاسما اهدا کردند. آتش نشان ها به طور معمول از طریق فوم آتش نشانی در معرض PFAS قرار می گیرند و به طور معمول سطوح بالاتری از این مواد در خونشان نسبت به جمعیت عمومی دارند.
رابین گاسیوروسکی (Robin Gasiorowski) متخصص خون از دانشگاه مک کواری استرالیا می گوید: نتایج این مطالعه نشان می دهد که اهدای منظم خون یا پلاسما منجر به کاهش قابل توجه سطح PFAS خون در مقایسه با گروه کنترل می شود. در حالی که هر دو مداخله در کاهش سطح مواد پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل موثر هستند، اهدای پلاسما موثرتر بود و با کاهش ۳۰ درصدی مطابقت داشت.
ای می افزاید: این اولین بار است که راهی برای کاهش PFAS در خون پیدا می شود و همه اینها به دلیل یک عمل خیریه است و نه روش های درمان دارویی یا روش های پیچیده بیمارستانی.
در طول مدت این مطالعه، ۹۵ آتش نشان هر ۱۲ هفته خون، ۹۵ آتش نشان هر ۶ هفته پلاسما داده و ۹۵ آتش نشان هیچ خون یا پلاسما اهدا نکردند.
به نظر می رسد که از آنجایی که مواد پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل به پروتئین های سرم خون متصل می شود، کاهش مقدار آن می تواند به مرور زمان سطوح PFAS را کاهش دهد.
مارک تیلور (Mark Taylor) دانشمند محیط زیست از دانشگاه مک کواری در این باره می گوید: مواد پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل مشکل فقط آتش نشانان نیست. این مواد را می توان در همه چیز از رنگ گرفته تا ماهیتابه یافت و در ابتدا با مشکلات سلامتی از جمله چاقی، دیابت و انواع خاصی از سرطان مرتبط هستند.
به گزارش سیناپرس، این مواد شیمیایی نه تنها به بدن ما نفوذ می کنند بلکه به برخی از دورافتاده ترین نقاط روی زمین نیز می رسند. همانطور که از نام مستعار آنها پیداست، این مواد برای مدت طولانی باقی خواهند ماند، بنابراین ما باید در مورد آنچه که با آن سر و کار داریم بیشتر بدانیم.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی JAMA Network Open منتشر شده است.
مترجم: کاظم فلاحی پناه