به گزارش سیناپرس، یک مطالعه جدید توسط محققان MIT در ایالات متحده نشان می دهد که شواهدی وجود دارد که یک حافظه واحد به طور همزمان در بسیاری از مناطق مختلف حرکت می کند که به خوشه هایی از سلول های یادآوری حافظه به نام انگرام مرتبط است.
در این پژوهش ها، تیم محققان ده‌ها حوزه را شناسایی و رتبه بندی کردند که قبلاً تصور نمی شد با حافظه مرتبط باشند. با انجام آزمایش هایی روی موش‌ها، محققان در نهایت نقشه ای عظیم از تمام نواحی مغزی که به نظر می رسد با به خاطر سپردن مرتبط هستند، ساختند.
برای آزمایش اینکه کدام نواحی مغزی ممکن است به حافظه کمک کنند، این تیم مجموعه ای از آزمایش ها را روی موش ها انجام داد. به گزارش سیناپرس،در ابتدا، آنها ۲۴۷ ناحیه مغزی موش هایی را که از قفس شان به قفس دیگری منتقل شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند، جایی که در معرض یک محرک الکتریکی کوچک اما به یاد ماندنی قرار گرفتند.
در یک گروه از موش‌ها، نورون های آن ها به گونه ای مهندسی شد که وقتی ژن مورد نیاز برای رمزگذاری حافظه را بیان می کنند، تشعشع ایجاد کنند. در گروهی دیگر، سلول هایی که با به خاطر سپردن محرک الکتریکی فعال می شدند به صورت فلورسنت برچسب گذاری شدند.
در ادامه محققان از رایانه برای شمارش سلول های فلورسنت در هر نمونه استفاده کردند. این امر به آنها اجازه داد تا نقشه مغزی مناطق با پیوندی واضح به رمزگذاری و یادآوری حافظه ایجاد کنند.
با مقایسه این مناطق نقشه برداری شده با مغز موش های گروه کنترل که در معرض محرک قرار نگرفته بودند، محققان توانستند مناطق خاصی را مشخص کرده و مرتبه ای از ۱۱۷ منطقه را با احتمال درگیری در حافظه تولید کنند.
پژوهشگران اعلام کردند: این آزمایش ها نه تنها فعال شدن مجدد انگرام را در مناطق شناخته شده هیپوکامپ و آمیگدال نشان داد، بلکه در بسیاری از ساختارهای تالاموس، قشر مغز، مغز میانی و ساقه مغز نیز فعال شدن مجدد را نشان داد.به گزارش سیناپرس،با مقایسه تجزیه و تحلیل ایندکس انگرام با این نواحی فعال شده مشاهده کردیم که حدود ۶۰ درصد از نواحی بین آنالیزها سازگار بودند.
به گزارش سیناپرس، محققان می گویند: به طور شگفت انگیزی، همه این مناطق مغز زمانی که به طور اپتوژنتیکی تحریک شدند، حافظه قوی را القا کردند. از سوی دیگر، نواحی تحریک کننده ای که تحلیل ها نشان می دهد برای حافظه بی اهمیت است، رفتار انجمادی ایجاد نکرده و نشان می دهد که محرک را به خاطر نمی آورند.
پژوهشگران نحوه اتصال هر منطقه در مجموعه را به یکدیگر آزمایش کرده و دریافتند که تحریک فقط یک قسمت از مجموعه، یادآوری حافظه قوی تری نسبت به تحریک همه قسمت ها ایجاد می کند. این امر نشان می دهد که این مجموعه حافظه عظیم می تواند خاطرات را قوی تر کند. آن ها می گویند: انگرام های مختلف حافظه ممکن است به ما این امکان را بدهند که زمانی که می خواهیم یک رویداد قبلی را به خاطر بسپاریم خاطرات را به طور مؤثرتری بازآفرینی کنیم. ثانیاً، اگر چند منطقه آسیب ببینند، خاطرات توزیع شده به ما این امکان را می دهد که رویدادهای قبلی را به خاطر بسپاریم و به نوعی در برابر آسیب‌های منطقه ای قوی تر باشیم.
شرح این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله Nature Communications منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی
No tags for this post.