به گزارش سیناپرس، تریتون، یکی از قمرهای نپتون یک سیاره کوتوله اسیر شده از کمربند کویپر است. در اصل بررسی صحیح این سیاره غول یخی مدتی است که در فهرست خواسته های ناسا قرار گرفته است.
ناسا پیش بینی می کند که تریتون یک هدف برتر اختر زیست شناسی بوده و ممکن است یک اقیانوس داشته باشد. شاید قانع کننده ترین دلیل برای بازدید از نپتون، مطالعه دقیق قمر فعال تریتون باشد. این قمر یک مکان تاریک و لرزان است و طبق گزارش وویجر ۲ دمای سطح آن در حدود ۲۳۵- درجه سانتیگراد است. به گزارش سیناپرس، این قمر تقریبا هیچ دهانه قابل مشاهده ای ندارد، بنابراین سطح آن باید دائماً در حال تجدید باشد و به طور خلاصه از نظر زمین شناسی فعال است.
همچنین به طور بالقوه یک اقیانوس وسیع با آب مایع در زیر پوسته یخی آن وجود دارد. وویجر ۲ آبفشان هایی را دید که مواد تاریک را تا حدود ۸ کیلومتری بالا پرتاب می کردند، چیزی که فقط در جاهای دیگر مثل انسلادوس در زحل و به طور متناوب در قمر اروپا در مشتری دیده می شود.
با این حال، وویجر ۲ تنها توانست از ۴۰ درصد از سطح تریتون عکس بگیرد. بنابراین درست مانند پلوتون، تریتون از نظر زمین شناسی فعال بوده و ممکن است یک جهان اقیانوسی باشد.به گزارش سیناپرس، تریتون همچنین بزرگترین جرم کمربند کویپر است که می شناسیم و تنها قمر در منظومه شمسی ما که در مدار وارونه قرار دارد.
دکتر سیندی ال یانگ (Cindy L. Young) دانشمند فیزیک پژوهشی در مرکز تحقیقات لانگلی ناسا گفت: یکی از سؤالات بزرگی که در حال حاضر در منظومه شمسی داریم، شکل گیری آن است. نحوه توزیع گازهای نجیب می تواند به ما اطلاع دهد که آیا غول‌های یخی در جایی که اکنون هستند شکل گرفته اند یا قبل از مهاجرت به موقعیت فعلی شان به آن ساخته شده اند.
گازهای نجیب از نظر شیمیایی به عناصر دیگر متصل نمی شوند، بنابراین آنها خالص ترین ردیاب شکل گیری منظومه شمسی هستند. ما اندازه گیری‌هایی در زحل و مشتری داریم، اما به بازخوانی هایی از اورانوس و نپتون نیاز داریم تا تاریخ شکل گیری منظومه شمسی را بررسی کنیم. یانگ می گوید: دانستن دقیق محل متمرکز شدن گازهای نجیب می تواند به تاریخ شکل گیری منظومه شمسی کمک کند اما تنها راه اندازه گیری آنها در جو، استفاده از فضاپیما در محل است.
از طرف دیگر، از بیش از ۵ هزار سیاره فراخورشیدی که در جاهای دیگر در کهکشان ما کشف شده است، اکثریت قریب به اتفاق به اندازه نپتون هستند. ما به طور قطع نمی دانیم که آنها شبیه نپتون هستند، اما این واقعیت که شعاع آنها با یک سیاره در منظومه شمسی خودمان برابر است، مطمئناً دلیل علمی قانع کننده ای برای شروع یک مأموریت را تقویت می کند.
به گزارش سیناپرس، اینکه دقیقاً چه زمانی می توان یک مأموریت به اورانوس یا نپتون انجام داد به موقعیت نسبی مشتری بستگی دارد که می تواند به گرانش فضاپیما کمک کند. از آنجایی که مشتری ۱۲ سال طول می کشد تا به دور خورشید بچرخد، هر چند وقت یکبار می توان یکی از این غول های یخی را برای ماموریت انتخاب کرد.
در هر صورت، مأموریت‌های فراتر از مشتری پرهزینه هستند زیرا امکان استفاده از انرژی خورشیدی وجود ندارد. همه اینها بدان معنی است که انرژی هسته ای مورد نیاز بوده و این یک مأموریت گران قیمت چند میلیارد دلاری خواهد بود. ولی باید منتظر بود و دید که آیا ناسا مأموریت سفر به نپتون را تایید می کند یا خیر.
مترجم: فاطمه سادات علوی
منبع: forbes