ایمپلنت دندان دو مرحله ای چه تفاوتی با ایمپلنت فوری دارد؟
امروزه میتوان دندان ها را به شکلی موثر و با استفاده از ایمپلنت بازیابی نمود. ایمپلنت دندان یا کاشت دندان روشی به منظور بازیابی دندان از دست رفته است و دارای عملکرد، حس و ظاهر بهتری در مقایسه با دندان های مصنوعی هستند.
پیچ ایمپلنت دندان یک ریشه مصنوعی است که در استخوان فک قرار میگیرد، سپس تکیه گاه و بعد از آن روکش دندان به آن متصل می شوند. ایمپلنت دندان دارای ماندگاری بسیار طولانی است و پیروی از بهترین روش های درمانی و مراقبت از آن میتواند دوام تقریباً همیشگی ایمپلنت را به همراه بیاورد.
ایمپلنت دندان یا کاشت دندان چیست؟
امروزه قابل اعتماد ترین و عملی ترین روش به منظور بازیابی دندان های از دست رفته، استفاده از ایمپلنت دندان است. ایمپلنت دندان، روش کاشت ایمپلنت در جای دندان از دست رفته است.
ایمپلنت فوری دندان
در فرآیند ایمپلنت دندان به صورت فوری، یک پایه تکیه گاه در زمان جراحی درون استخوان فک قرار داده می شود. پایه در واقع عامل اتصال ایمپلنت قرار گرفته در استخوان فک به درون دهان است و از بافت نرم لثه بیرون میزند. بعد از سه تا شش ماه که دوره بهبود بعد از جراحی به اتمام میرسد و ایمپلنت به استخوان فک جوش میخورد، روکش بر روی ایمپلنت نصب میشود و بلافاصله ظاهر سلامت و نرمال دندان را شکل میدهد. سیستمهای ایمپلنت تک مرحله ای معمولاً زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که کیفیت استخوان فرد مناسب باشد و پایداری اولیه برای نصب ایمپلنت را تضمین کند. ایمپلنت فوری همچنین زمانی که بحث زیبایی، دغدغه اصلی بیمار نباشد، مانند دندان های آسیاب، مورد استفاده قرار می گیرد.
در شرایط به خصوص ممکن است ایمپلنت درون استخوان قرار گرفته و بلافاصله روکش آن نیز نصب شود؛ با این حال این وضعیت به خصوص نیازمند شرایط ایده آل و تجربه جراحی و همچنین تولید سریع روکش دندانی است. به طور کلی ایمن تر و عاقلانه تر است که تا قبل از بهبود کامل و یکپارچگی ایمپلنت و استخوان تکیه گاه، دندان را تحت فشار جویدن قرار ندهیم.
ایمپلنت دندانی دو مرحله ای
یک فرآیند دو مرحله ای به منظور جایگزینی دندانهایی به کار گرفته می شود که نیاز فوری به رفع مشکل زیبایی لبخند در آن وجود نداشته باشد و لازم باشد تا نکات بیشتری را در زمینه ایمنی به کار ببندیم. در این رویکرد، ایمپلنت در استخوان فک کاشت میشود و بافت لثه آن را می پوشاند. نمیتوان ایمپلنت های کاشته شده را درون دهان مشاهده کرد، اما آنها در جای خود قرار گرفته اند و باید زمانی بگذرد تا فرآیند بهبود کامل شود.
پس از تکمیل فرآیند بهبود، جراحی دوم به منظور چسباندن پایه اتصال روکش به ایمپلنت در جای خود انجام می شود. این رویکرد در مواردی که فرد دارای کیفیت یا مقدار استخوان فک ناکافی است به کار گرفته می شود. این فرایند شاید به بازسازی استخوان اطراف ایمپلنت در زمان جایگذاری آن نیاز داشته باشد. شرایط و مشکلات پزشکی دیگری نیز می تواند الزام در به کارگیری رویکرد دو مرحله ای را به همراه بیاورد.
مزایای ایمپلنت فوری دندان
اگر این روش درمانی به درستی و با موفقیت انجام شود، سطح بالای رضایتمندی بیماران را با توجه به انجام همزمان جراحی کاشت ایمپلنت و روکش دندان در همان روز به همراه می آورد. بیماران با توجه به انجام کلیه فرآیندهای جراحی ایمپلنت، نیازی به استفاده از دندانهای مصنوعی موقتی نخواهند داشت. این روش بخصوص برای افرادی که به هیچ وجه نمی خواهند جای دندانشان برای مدت زمانی خالی بماند، عالی محسوب می شود.
بیماران قادر خواهند بود تا در طول فرایند بهبود به صورت نسبتاً راحت اقدام به صحبت کردن و خوردن مطابق با دستورالعمل پزشک نمایند و اختلالات اندکی در زندگیشان ایجاد خواهد شد. روشهای استفاده شده برای ایمپلنت فوری دندان به صورت کامل تحت آزمایش قرار گرفته است و به هیچ وجه موفقیت درازمدت این روش درمانی به خطر نخواهد افتاد.
شایع ترین روش های استفاده شده در ایمپلنت فوری دندان «all on four» یا همه روی ۴ است. در این حالت کل دندان ها بر روی ۴ ایمپلنت دندانی که به صورت تکیه گاه عمل می کنند، نصب می شود و نیرو های وارد شده بر ایمپلنت ها تحت یک زاویه باز به فک منتقل می شود. پیوند استخوان در این روش معمولاً به دلیل استفاده حداکثری ایمپلنت های دندانی از استخوانهای در دسترس، به خصوص نقاطی که با ضخامت بیشتری مواجه هستند، غیرضروری خواهد بود. این موضوع به هزینه کاشت دندان برای بیماران کمک می کند و در عین حال کیفیت نتایج را نیز به خطر نخواهد انداخت.
معایب ایمپلنت فوری دندان
استفاده از روش ایمپلنت فوری دندان نمیتواند فرایند یکپارچه سازی استخوان و ایمپلنت را از بین ببرد. در هر صورت این فرایند باید رخ دهد چراکه لازم است تا بدن سلولهای جدید استخوانی را تولید نموده و بتواند ایمپلنت را در جای خود تثبیت نماید؛ بنابراین نمی توان این فرآیند را خلاصه کرد.
بیمار باید به منظور پیشگیری از احتمال جابجایی ایمپلنت در دوره یکپارچه سازی، یعنی از ۳ تا ۶ ماه بعد از انجام جراحی، از دستورالعمل های پزشک پیروی کند. در این مدت لازم است که بیمار غذاهای نرم تری را مصرف کند و از مصرف غذاهای تند و سفت مانند هویج یا بادام خودداری کند؛ این مدت می تواند تا ۶ الی ۸ هفته بعد از جراحی ادامه پیدا کند.
عدم پیروی از رژیم غذایی با غذاهای نرم تر می تواند منجر به جابجایی ایمپلنت و داشتن تاثیر منفی بر یکپارچه سازی میان استخوان فک و ایمپلنت شده و احتمال شکست فرآیند و درمان را افزایش دهد. معمولاً پروتزهای ایمپلنت دندانی نصب شده در فرایند ایمپلنت فوری دندان، به صورت موقتی و تا تکمیل یکپارچه سازی ایمپلنت و استخوان فک خواهد بود و سپس می توان آن را با پروتزهای دائمی تر جایگزین کرد. این پروتزهای فوری معمولاً قبل از انجام جراحی ساخته شده اند و دارای زیبایی یکسانی مشابه با روکش دندان اصلی نخواهند بود.
در حالیکه این روش درمانی برای همه افراد مناسب نیست، اما امتیازات روانی نصب فوری روکش دندان در همان جلسه جراحی نصب ایمپلنت، در میان بیماران را نباید ساده انگاشت. با این حال این روش درمانی به روش و تکنیک استفاده شده بسیار حساس است و نیازمند مهارت زیاد جراح در دستیابی به موفقیت خواهد بود.
مشکلات و خطرات احتمالی همراه با ایمپلنت دندانی چیست؟
همیشه در انجام هر جراحی، خطرات و مشکلاتی برای بیمار یا در دستیابی به موفقیت وجود دارد. برنامه ریزی دقیق برای حصول اطمینان از سلامت کافی بیمار به منظور انجام جراحی دهان و تکمیل فرآیند بهبود به شکل مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. بروز اختلالات خونریزی، عفونت، آلرژی، وجود مشکلات پزشکی قبلی و مصرف دارو در فرآیند ایمپلنت دندان، مانند هر جراحی دیگری که در دهان انجام می شود، نیازمند بررسی دقیق قبل از انجام درمان است.
خوشبختانه نرخ موفقیت این جراحی بسیار بالاست و شکست این فرآیند با رخ دادن عفونت، شکستن ایمپلنت دندان، بارگذاری بیش از حد ایمپلنت، آسیب به نواحی اطراف مانند اعصاب، عروق و دندان ها، موقعیت قرار گیری نامناسب ایمپلنت یا کیفیت و کمیت استخوان فک به ندرت رخ می دهد. در بسیاری از موارد و بعد از گذشت مدت زمان مورد نیاز برای تکمیل فرآیند بهبود، می توان مجددا اقدام به جایگزینی ایمپلنتی نمود که با موفقیت نصب نشده باشد.
No tags for this post.