آیا دنیای ما شبیه سازی شده است؟

به گزارش سیناپرس به نقل از livescience، انسان کامپیوتری به اندازه یک سیاره می سازد و این سیستم به حدی قدرتمند است که می تواند کل جهان ما را شبیه سازی کند. گاهی باید به این شک کرد که چیزهایی که می دانیم و تجربه می کنیم، از جمله خود واقعیت، چیزی شبیه سازی شده است که می توان آن را به عنوان فرضیه شبیه سازی بشناسیم که نخستین بار توسط «نیک بوستروم»، استاد دانشگاه آکسفورد در سال 2003 مطرح شد. 

اما آیا این فرضیه استدلالی قانع کننده ارائه می دهد یا تنها غذای جالبی برای فکر کردن است؟ تصور کنید کامپیوترها همچنان قدرتمندتر، کارآمدتر و توانمندتر خواهند شد. در نقطه ای در آینده، کامپیوتری به ابعاد سیاره می سازیم که به حدی قدرتمند باشد که بتواند کل جهان ما را شبیه سازی کند و بتوانیم تمام علم فیزیک، شیمی و زیست شناسی را در دنیای واقعی تجربه کنیم.

اگر فرض کنیم که هوشیاری واقعا هوشیاری است صرف نظر از این که مغز اورگانیک را دربرمی گیرد یا مغز دیجیتال را، آنگاه هر موجود شبیه سازی شده ای در کامپیوتری که از هوش برخوردار است، دنیایی را تجربه خواهد کرد که از دنیای ما قابل تشخیص نیست. 
زمانی که فرزندان ما چنین کامپیوتری را بسازند، به طور قطع موجودات شبیه سازی شده بی شماری ایجاد خواهند کرد. به سرعت، تعداد مغزهای خودآگاه شبیه سازی شده که در یک کامپیوتر زندگی می کنند، بیشتر از مغزهای اصلی در دنیای واقعی خواهند بود. اگر این اتفاق رخ دهد، سه احتمال باقی می ماند. 

احتمال نخست این است که فرزندان ما یا دیگر موجودات هوشمند در جهان هرگز قادر نخواهند بود توانایی تکنولوژیکی برای شبیه سازی جهان هستی را توسعه دهند. احتمال دوم این است که فرزندان ما یا دیگر موجودات هوشمند جهان، این فناوری را توسعه خواهند داد، اما ترجیح می دهند جهان هستی را شبیه سازی نکنند. به گزارش سیناپرس، احتمال سوم هم این است که اکثریت قریب به اتفاق همه موجودات آگاه، در یک دنیای شبیه سازی زندگی می کنند.

استدلال شبیه سازی، تازه ترین بحث در مورد تفکر فلسفی است که ماهیت نهایی واقعی را که تجربه می کنیم، زیر سؤال می برد. درطول اعصار، فیلسوفان به این فکر می کردند که آیا واقعیت ما ساخته یک شیطان بدخواه است یا این که ما در رؤیای دیگران زندگی می کنیم. این شکل نهایی شک و تردید است و برای یادآوری این نکته مفید است که بررسی تجربی طبیعت از محدودیت هایی برخوردار است.

تنظیم دوباره کامپیوتر

شاید بزرگ ترین فرض درباره فرضیه شبیه سازی این است که مغزهای شبیه سازی شده به سرعت بر تعداد مغزهای اصلی غلبه می کند. به گزارش سیناپرس، با فرض این که هیچ تفاوتی بین تجربیات هوشیاری شبیه سازی شده و هوشیاری اصلی وجود ندارد، این مساله ای است که به شما امکان می دهد شانس های خود را در دنیای شبیه سازی شده محاسبه و بررسی کنند. 
به عنوان مثال، در آینده دور، به ازای هر یک میلیارد موجود آلی، 99 میلیارد موجود هوشیار شبیه سازی شده وجود خواهد داشت. این بدان معناست که 99 درصد احتمال دارد شما جزء شبیه سازی شده ها باشید. 

به گزارش سیناپرس، اما در سال 2017، برایان اگلستون، دانشجوی کارشناسی تحلیل سیستم در دانشگاه استنفورد، یک نقص بزرگ در حسابداری Bostrom را کشف کرد. استدلال شبیه سازی بستگی به نسل ما دارد که کامپیوترهای فوق پیشرفته را می سازند چرا که ما در وهله اول تنها گونه های شناخته شده ای هستیم که کامیپوتر می سازیم. 

زمانی که نسل های بعدی چنین کامپیوترهایی را بسازند، به طور قطع متوجه می شویم که در میان موجودات شبیه سازی شده در آن کامپیوترها نیستیم، چرا که در داخل این شبیه سازی ها حضور نداریم. به گزارش سیناپرس، مهم نیست نسل های بعدی چه تعداد موجود هوشیار شبیه سازی شده تولید می کنند و آیا تعداد آنها 1 یا 10 تریلیارد می رسد یا نه؛ در هر حال ما نمی توانیم از آنها برای محاسبه شانس حضور در یک شبیه سازی استفاده کنیم.

در عوض، ما تنها می توانیم به گذشته خود یا انسان هایی نگاه کنیم که زمانی پیش از ما در جهانی غیرشبیه سازی شده و واقعی زندگی می کردند یا برخی موجودات بیگانه ای که از ساختن انسان های شبیه سازی شده لذت می بردند. در حالی که هر یک از این واقعیت ها ممکن است هیچ مدرکی دال بر درست بودن هر یک از آنها وجود نداشته باشد و هیچ راهی برای محاسبه تعداد موجودات شبیه سازی شده وجود ندارد. 
 

گزارش: ندا اظهری

 

No tags for this post.