یک تیم پژوهشی به سرپرستی مارک گربووسکی (Mark Grabowski) از دانشگاه جورج واشنگتن (George Washington University) واقع در ایالات متحده امریکا ، به بررسی و مطالعه بزرگترین نمونه از فسیل های منحصر به فرد انسان های اولیه پرداختند . آن ها از این فسیل ها برای تولید مجموعه جدیدی از برآورد توده بدنی (body mass) انسان های اولیه ، حد متوسط گونه های مختلف آن ها و حد متوسط این گونه ها از نظر جنسی ( اندازه بدن زنان در مقایسه با بدن مردان ) استفاده کردند .
این بررسی ها و تجزیه و تحلیل های فسیل های انسان های اولیه نشان می دهد که انسان های اولیه کوچکتر از چیزی بودند که تا کنون تصور می شده است .
مارک گربووسکی در یک مصاحبه مطبوعاتی راجع به شواهد موجود در رابطه با اندازه بدن انسان های اولیه می گوید : « یکی از نتایج عمده به دست آمده در مطالعات جدید این است که ما هیچ مدرکی به دست نیاورده ایم که نخستین عضو گونه انسانی ما در توده بدنی با آسترولوپیت ها (australopiths) یا آسترولوپیتیکوس ها (australopithecus) متفاوت باشد. »
لازم به ذکر است که آسترولوپیتیکوس ها (australopithecus) برخی از گونه های اولیه انسان به شمار می روند که در قاره آفریقا زندگی می کرده اند و توانائی ابزار سازی داشتند . این انسان ها که در حدود 3 تا 4 میلیون سال پیش زندگی می کردند از نظر بسیاری از انسان شناسان ، اولین گونه ای از موجودات محسوب می شوند که می توان به آن ها لقب انسان داد . آسترولوپیتیکوس ها دارای شاخه ها و گونه های مختلفی بودند و مشهور ترین فسیل به دست آمده از این انسان ها ، فسیل موسوم به لوسی است .
مارک گربووسکی در ادامه یادآور می شود : « به عبارت دیگر عواملی که اجداد ما را از اجداد اولیه امان جدا می سازد به افزایش اندازه بدن ربطی ندارد . این موضوع در حالی است که پیش از این رکن اصلی فرضیه های تطبیقی متعدد در منشا و ریشه های گونه های ما بر این مبنا قرار گرفته بود . »
قابل توجه است که این مطالعات همچنین نشان می دهد که تفاوت اندازه زنان و مردان اولیه نسبت به هم ، بعد از جدا شدن از اجداد اولیه ، کاهش پیدا کرده است .
No tags for this post.