به گزارش سیناپرس، فوران آتشفشان هونگا تونگا در ژانویه ۲۰۲۲ یک فوران عظیم بود. این انفجار عظیم یک توده چرخشی از گاز، غبار و خاکستر تولید کرد که ۵۸ کیلومتر در آسمان پخش شد. در ادامه امواج جوی چندین بار به دور کره زمین چرخیده و یک سونامی در دریای کارائیب در آن سوی اقیانوس آرام به وجود آورد.
اکنون یک مطالعه جدید نشان می دهد که چرا مقیاس این انفجار آتشفشانی بسیار بزرگ بوده است. یک فوران کوچکتر در روز قبل، آتشفشان را برای انفجاری بزرگتر با فرو بردن دریچه اصلی آن در زیر سطح اقیانوس آماده کرده است. به گزارش سیناپرس، این بدان معنی است که سنگ های مذاب مستقیماً به داخل آب دریا می ریزد، آن را در طول مسیر تبخیر کرده و فوران را تشدید می کند. به گفته محققان، بخار شدن آب دریا باعث می شود که گدازه به تکه های ریز خاکستر تکه تکه شود.
به گزارش سیناپرس، در ترکیب با کریستال‌های یخ در اتمسفر فوقانی، ابرهایی مملو از مواد بارهای ساکن ایجاد کرده و دوره ای از رعد و برق را به همراه دارند. میزان فعالیت های الکتریکی آتشفشان ها آنقدر شدید است که در واقع منعکس کننده ۸۰ درصد صاعقه های زمین در فعال ترین حالتشان است.
ملیسا اسکراگز (Melissa Scruggs) آتشفشان شناس دانشگاه کالیفرنیا در این باره می گوید: ما واقعاً می خواستیم بدانیم چرا چنین فوران هایی به وجود می آیند. بنابراین تمام اطلاعاتی را که می توانستیم از آتشفشان هونگا تونگا جمع آوری کردیم. اسکراگز و همکارانش معتقدند که در پی فوران آتشفشان هونگا تونگا تقریباً ۲ کیلومتر مکعب از مواد با وزن حدود ۲.۹ هزار میلیون تن به فضا پرتاب شد و باعث ایجاد اثرات موجی شدیدی در سراسر جهان شد.
محققان دریافتند که دو ساعت اول فوران بسیار شدید بود و این رویداد از ساعت ۵:۰۲ بعد از ظهر به وقت محلی شروع شده و پس از حدود ۱۲ ساعت فعالیت آرام گرفت. به گفته محققان، این بزرگترین فورانی است که از زمان انفجار سال ۱۹۹۱ (۱۳۷۰ شمسی) در کوه پیناتوبو در فیلیپین به وقوع پیوسته است.
به گزارش سیناپرس، امواجی که از اقیانوس آرام عبور می کردند باعث ایجاد سونامی های متعدد در سراسر جهان شدند که اغلب زودتر از حد انتظار به وقوع می پیوندند.
به گفته محققان، این فوران یک هشدار در مورد این است که آتشفشان های زیردریایی چقدر خطرناک هستند چراکه با آب دریا ترکیب شده و می توانند فاجعه بار باشند.
فرانک اسپرا (Frank Spera) زمین شناس دانشگاه کالیفرنیا و یکی از پژوهشگران این مطالعات می گوید: حجم فوران چندان مهم نبود. آنچه که خاص بود این است که چگونه انرژی فوران با اتمسفر و اقیانوس ترکیب می شود و مقدار زیادی از انرژی وارد هوا و آب می شود.
زمانی که منطقه دوباره آرام شد، جزایر هونگا تونگا و هونگا هاآپا کاملاً از بین رفته بودند. این جزایر تنها در سال ۲۰۱۵ و پس از فوران بزرگ دیگری از همان آتشفشان ایجاد شدند که آنها را به بلندترین نقاط دهانه آتشفشان تبدیل کرد.
به گزارش سیناپرس، محققان در مقاله منتشر شده خود می گویند که بسیاری از جنبه های فوران های آتشفشانی باید توسط تیم های چند رشته ای بررسی شوند. تحقیقات بنیادی بیشتری در مورد رفتار پیچیده و غیرخطی فوران‌های آتشفشانی پرانرژی و پدیده‌های همراه با آن نیازاست تا بتوان پیامدهای خطرناک و حیاتی آن ها را کنترل کرد.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Earthquake Research Advances منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.