بر اساس اظهار پژوهشگران تاکنون روشی برای تشخیص زودهنگام بیماری پریون به دست نیامده است اما در تحقیقات جدیدی که پژوهشگران برای تشخیص این بیماری مرگبار مغزی در انسان ها و حیوانات پرورشی انجام داده اند، دریافتند که چگونه پروتئین ها سبب گسترش اختلال در رودها می شوند .
لازم به توضیح است ، پریون ها عوامل عفونی از جنس پروتئین هستند که در گروه‌های مختلف موجودات باعث بیماری می شوند . آن ها در برابر فرمالدئید و گرما و اشعه ماورء بنفش که ویروس ها را غیر فعال می کنند، کاملا مقاوم هستند . بیماری های پریونی را که انسفالوپاتی اسفنجی شکل مسری می نامند شامل بیماری اسکراپی در گوسفندان و بیماری جنون گاوی در گاوها می شود .
تا کنون مشخص نشده بود که این پرویون ها از طریق مصرف گوشت آلوده از روده ها به مغز راه پیدا می کنند .
پروفسور نیل مبوت (Neil Mabbott) استاد دانشگاه ادینبورگ (University of Edinburg) در اسکاتلند و سرپرست این تیم تحقیقاتی در رابطه با بیماری های پریونی می گوید: ما نیازمند درک بهتر از عواملی که موجب افزایش حساسیت به بیماری های پریونی می شوند، هستیم در این صورت با دست آوردن این عوامل می توانیم برای جلوگیری از این شرایط ، از گسترش این عوامل در انسان ها و حیوانات پرورشی جلوگیری کنیم .
قابل توضیح است که تشخیص زود هنگام این عوامل در افرادی که حامل پریون های عفونی هستند، بدون داشتن هر گونه علائم بیماری ، بسیار با اهمیت است . در این بررسی ها و تحقیقات ، پژوهشگران بر روی عفونت پریون در موش های آزمایشگاهی مطالعه کردند . آن ها دریافتند که پریون های عفونی پیش از پخش شدن در بدن و گسترش پیدا کردن در مغز، باید ابتدا در ساختارهای ویژه در پوشش روده کوچک ایجاد شوند. این ساختارها که Peyer’s patches یا aggregated lymphoid nodules نامیده می شوند، بخش هایی از سیستم ایمنی بدن هستند و در واقع در خط اول دفاعی سیستم بدن در برابر غذای آلوده قرار می گیرند. این پژوهش های جدید نشان می دهد که ساختارهای Peyer’s patches موجب عفونت می شوند.
علاوه بر آن، محققان این تیم پژوهشی دریافتند که پریون ها در ساختارهای مشابه در روده بزرگ ساخته نمی شوند تا زمانی که مرحله عفونت در روده کوچک ایجاد شود. پس این مرحله، پریون ها در بخش های طحال و گره های لنفاوی تشخیص وارد می شوند. هنگامی که پریون ها به مغز می رسند، سلول های عصبی را از بین می برند. این عمل باعث می شود تا علائم عصبی از جمله اختلال در حافظه، تغییرات شخصیتی و مشکلات حرکتی در فرد بروز کند.
هر چند لازم به توضیح است که اگرچه این بیماری در انسان بسیار نادر و کمیاب است اما نخستین بار بیست سال پیش شناسایی شده و از آن زمان تا کنون 229 نفر بر اثر آن جان خود را از دست داده اند .
در خاتمه لازم به ذکر است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله ویروس شناسی (Journal of Virology) به چاپ رسیده و قابل دسترسی است.
No tags for this post.