کدام کشورها بیشترین جزیره را دارند؟

به گزارش سیناپرس به نقل از livescience، کشورهای مختلف دنیا معمولا به چیزی مشهور هستند. به عنوان مثال، کانادا به داشتن 879 هزار دریاچه، بیشترین دریاچه را در دنیا دارد در حالی که کشوری چون روسیه حدود 45 درصد خشکی را در اختیار دارد. 

سوئد در صدر

محققان با بررسی کشورهای دنیا در زمینه دربرگیری بیشترین جزیره، به این نتیجه رسیده اند که سوئد برنده میدان است. این کشور که در شمال اروپا واقع شده، خانه حدود 221 هزار و 800 جزیره است که عمده آنها خالی از سکنه اند. به گزارش سیناپرس،این تعداد اعلام شده، جزیره هایی به کوچکی 25 متر مربع را هم دربرمی گیرد که تنها به اندازه یک پارکینگ خودروست. 

فنلاند دومین کشور

فنلاند، بعد از سوئد دومین کشوری است که با 188 هزار جزیره در رده دوم پرتعدادترین جزیره داران دنیا شناخته می شود. این در حالی است که نروژ با حدود 55 هزار جزیره سومین کشور از نظر تعداد جزیره معرفی شده است. 

این سه کشور بخشی از منطقه شمال اروپا هستند که ایسلند و دانمارک را هم دربرمی گیرند. سؤالی که مطرح می شود، این است که چرا این ناحیه از اروپا جزایر زیادی را در خود جای داده است؟

مدیر تحقیقات مرکز ملی پژوهشی های علمی فرانسه دلیل آن را گذشته زمین شناسی خاص این منطقه عنوان کرده است. 
حدود چند میلیون سال پیش (حدود 2/6 میلیون سال)، آب و هوای کره زمین از یک کلاهک یخی در قطب شمال و دوره های یخبندان دوره ای در نیمکره شمالی برخوردار بوده است که پیش از آن، اینگونه نبوده است. به گزارش سیناپرس، کشورهای شمال اروپا هر 41 هزار سال یک بار کاهش یخچال های طبیعی را روی سنگ بستر خود تجربه کرده اند. 
عصر یخبندان صرفا یک دوره طولانی مدت و خاص آب و هوایی نبوده استو در عصرهای یخبندان بزرگ، عصرهای یخبندان کوچک تر به نام یخچال و دوره های گرم تر به نام یخبندان وجود داشته است.

در طول یخبندان «کواترنر»، دوره ای با مجموعه ای از فازهای یخبندان و بین یخبندان متناوب که از 2/6 میلیون سال پیش آغاز شد، این دوره های یخبندان سرد هر 41 هزار سال یا بیشتر اتفاق می افتاد تا حدود 800 هزار سال قبل، زمان که وقوع آنها کم تر شد و هر 100 هزار سال یک بار رخ می داد. 

طی آخرین عصر یخبندان، مناطق مختلف شمال اروپا با صفحات یخی مرتفع پوشیده شده بودند که وزن سنگین آنها باعث زیر آب رفتن پوسته زمین می شد. یک دوره گرم طولانی به نام «هولوسن» که حدود 5000 سال قبل از میلاد تا 3000 سال قبل از میلاد را شامل می شد، موجب ذوب شدن این یخ شد و به پوسته ای که اکنون عاری از وزن یخ است، کمک کرد تا به عقب برگردد. 

این پدیده که به «تعادل ایزواستاتیک» شناخته می شود، همچنان باعث می شود «مجمع الجزایر کوارکن»، به عنوان تنها منطقه میراث جهانی طبیعی یونسکوی فنلاند، هر ساله اندکی افزایش یابد و سالانه حدود یک کیلومتر مکعب به زمین آن اضافه شود. به گزارش سیناپرس، علاوه بر این، کشورهای شمال اروپا، دارای نقشه دقیقی از زمین ها هستند چرا که گوشته زیر این منطقه بسیار گرم است. گوشته گرم منبسط شده و قاره ها و اقیانوس هایی را که در بالا قرار گرفته اند، به بالا هل می دهند. 
ترکیب این نقشه دقیق و فرسایش یخچال ها منجر به ایجاد آبدره های عمیق شده و تکه هایی از صخره ها را در هر جایی به جا گذاشته است. در دوره های غیریخبندان، سطح دریاهای جهانی بسیار بالاتر از دوران یخبندان است.به گزارش سیناپرس، زمانی که یخچال های طبیعی ذوب می شوند، آب آنها به اقیانوس می ریزد و سطح دریاها بالا می رود. 

گاهی اثرات به جا مانده شدیدتر است. به گفته سازمان زمین شناسی ایالات متحده، به طور تقریبی، 20 هزار سال پیش، در آخرین دوره یخبندان که در انتهای دوران «پلیستوسن» (حدود 2/6 میلیون تا 11700 سال پیش) رخ داد، سطح دریاها حدود 122 متر کم تر از سطح امروزی بود. 

زمانی که بیشتر این یخ ذوب شدند، منطقه وسیعی از زمین شناور شد، تنها برخی نقاط مرتفع در قالب جزایری، سربرآوردند. و این گونه است که برخی کشورها دارای بیشترین تعداد جزایر در دنیا هستند. 

مترجم:ندا اظهری

No tags for this post.