گزارش تصویری از گنبد وست بادن اسپرینگ

بحث استفاده از آثار باستانی و بناهای تاریخی به عنوان اقامتگاه ها و اماکن توریستی مدت ها است که در سراسر دنیا به عنوان یکی از روش های مدرن حفاظفتی پذیرفته شده است و از همین رو امروزه شاهد وجود تعداد زیادی هتل و اقامتگاه تاریخی هستیم که مجهز به کلیه  وسایل و خدمات رفاهی هستند .

 یکی از مشهورترین این بناهای تاریخی که البته به عنوان یک هتل بسیار لوکس نیز شناخته می شود هتل وست بادن اسپرینگ West Baden Springs Hotel در کشور آمریکا است . این بنا به حاطر دارابودن یک گنبد بسیار بزرگ کاملا از سایر بناهای مشابه متمایز شده است و به خوبی در میان ساکنین منطقه شناخته  شده است، این بنا در سال 1955 دارای عریض ترین  گنبد در آمریکا بود و این عنوان را در دهه نخست قرن پیشین یعنی سال 1902 نیز در سطح جهانی در اختیار داشت ولی در طول زمان این عناوین را به سایر بناهای موجود در جهان واگذار  نمود، همچنین در سال 1974 تیز نام این بنای ویژه در لیست آثار و گنجینه های ملی کشور آمریکا ثبت گردید و در سال 1987 نیز نام این اثر به لیست بناهای تاریخی شهری در این کشور افزوده شد تا اهمیت آن بیش از پیش  برای مردم بالا برود.

تاریخچه

در سال 1778 بود که درخواست نمک در صدر جدول درخواست های تجاری در کشور آمریکا قرار داشت و به همین علت نیز دولت وقت دستور به ساخت یک بنای ویژه در منطقه های دارای ذخایر نمک داد و در این میان تعداد زیادی از چشمه های دارای انباره نمک به بناهای ویژه مجهز گردیدند و فردی به نام جورج راجرز کلارک به عنوان مهم ترین فرد در این اکتشافات نامی برای خود دست و پا نمود،این تجارت به قدری سودزا بودکه در سال 1832 دکتر ویلیام بوولز اقدام به خرید بنای بسیار بزرگی در نزدیکی یک چشمه نمک نمود ، این مکان که سال ها بعد به نخستین هتل French Lick Springs تبدیل شد  در همان سال نخستین بنا را در محیط خود مورد بهره برداری قرار داد،این بنا به علت جاذبه های مالی و زیبایی منطقه به یک اقامتگاه ویژه تبدیل گردید که تا به امروز نیز کاربری خود را به همان شکل حفظ نموده است. در همان دوران بود که جنگ آمریکا و مکزیک به اوج خود رسید و صاحب اصلی بنا با قرار دادی ویژه و پنج ساله طرح شراکت با یک فرد دیگر در ازای

گسترش امکانات این مرکز را به امضا رساند و خود عازم جنگ شد ولی جنگ در زمانی کمتر از دو سال به پایان رسید و با بازگشت زودهنگام او این پروژه نیمه کاره باقی ماند و

سرانجام دولت آمریکا این بنا و زمین های اطراف آن به وسعت 1.6 کیلومتر مربع را خریداری نمود، بیشتر این زمین در سیل نابود شده بود و خاک شسته شده آن برای کشاورزی چندان مناسب نبود زیرا این سیلاب ها به صورت سالیانه و منظم ادامه داشتند، رد سال 1851 بود که این زمین ها به میزان 3.1 کیلومتر مربع افزایش یافت و درست در کنار بنای اولیه یک هتل دیگر که بزرگتر از بنای اولیه بود توسط  فردی دیگر ساخته شد تا رقابت بین این دو هتل به شکوفایی منطقه منجر گردد.

در سال 1952 بود که بنای فعلی هتل ساخته شد و به نام Mile lick نامیده شد ولی سه سال بعد و در سال 1855 به نام فعلی خود یعنی West Baden تغییر یافت . سرانجام در سال 1887 بود که با افتتاح خطوط راه آهن در نزدیکی این بنا  ارزش آن بسیار بالاتر رفته ومخاطبین بسیاری به این هتل جذب شدند در این میان هردو هتل با چنگ و دندان به دنبال جذب مشتری بودند و سعی در بهبود خدمات خود داشتند تا با عرضه غذا، فضای استراحت، امکانات جانبی و … حتی یک گام از رقیب خود جلو بیفتند، در همین دوران بود که چشمه های این دو هتل بسیار مشهور شده و در تمامی کشور شناخته شده بودند  وبه همین دلیل نیز هفت مسیر ویژ راه آهن برای دسترسی به این مراکز تفریحی در نظر گرفته شده بودند و تعداد زیادی از گردشگران را به این محل می آوردند. 

به هر روی با راه اندازی دوباره هتل وست بادن اسپرینگ این بنای منحصر به فرد به عنوان هجدهمین شگفتی معماری جهان معرفی شده و این موضوع شهرت بسیاری برای هتل به ارمغان آورد . وجود طبیعت زیبا و چنگل های سرسبز در کنار تاریخچه بنا و همچنین چشمه های آب معدنی با کاربرد درمانی سبب شده است که همواره گردشگران بسیاری برای بازدید و اقامت در هتل وست بادن اسپرینگ  ، به این منطقه سفر  کنند . 

No tags for this post.