به گزارش سیناپرس به نقل از livescience، رنگ ها و طرح های یک حیوان با اهداف متعددی روی بدن آن شکل گرفته است که به عنوان مثال به آنها کمک می کند در مقابل جفت هایشان متمایز شوند یا به شکارچیان هشدار سمی بودن بدهند.
اما برای شکارچیانی چون ببرها، این رنگ و طرح ها، اهمیت زیادی دارد به طوری که به آنها کمک می کند از دید طعمه خود پنهان کنند و به دنبال آن بتوانند شکم خود را سیر کنند. از این رو، می توان استدلال کرد که چرا رنگ ببرها نارنجی است.
به گزارش سیناپرس،رنگ نارنجی برای انسان ها، معمولا برای اقلامی استفاده می شود که باید قابل مشاهده بوده و توجه بیشتری به آنها شود؛ مانند مخروطی های ترافیکی و جلیقه های نجات و ایمنی. رنگ نارنجی غالبا در بیشتر محیط ها به طور برجسته مشاهده می شود که تشخیص ببرها را نسبتا آُسان می کند.
اما ما انسان ها ماهیتی به نام دید رنگی سه رنگ هم داریم؛ به این معنی که وقتی نور از دنیای خارج وارد چشم می شود، به لایه نازکی در پشت چشم به نام شبکیه برخورد می کند. شبکیه، آن نور را با استفاده از دو نوع گیرنده نور میله ای و مخروطی پردازش می کند. به گزارش سیناپرس، گیرنده های مخروطی تنها تفاوت ها را در نور و تاریکی احساس می کنند نه رنگ و بیشتر در نور کم استفاده می شوند.
گیرنده های مخروطی اغلب برای درک رنگ به کار می روند و بیشتر انسان ها سه نوع گیرنده مخروطی دارند؛ گیرنده مخروطی برای رنگ های آبی، سبز و قرمز. به همین دلیل است که دید ما سه رنگ نامیده می شود و ما می توانیم سه رنگ اصلی و ترکیبات رنگارنگ آنها را مشاهده کنیم. این نوع دید در میمون ها نیز مشترک است.
اما برخی پستانداران شامل سگ ها، گربه ها، اسب ها و آهوها دید دو رنگ دارند؛ به این معنا که شبکیه چشم آنها دارای گیرنده های مخروطی هستند که تنها دو رنگ سبز و آبی را می بیند. به گزارش سیناپرس، انسان هایی هم که تنها اطلاعات خود را از مخروط های سبز و آبی دریافت می کنند، کوررنگ خطاب می شوند و قادر به تشخیص بین رنگ های قرمز و سایه های سبز نیستند. همین اتفاق در حیواناتی با دید دو رنگ هم رخ می دهد.
پستاندارانی چون آهو که شکار اصلی ببرها هستند، دید دو رنگی دارند و به همین دلیل قادر به مشاهده رنگ نارنجی شکارچی خود نیستند و آن را به رنگ سبز مشاهده می کنند. بنابراین، مشاهده ببر را برای شکار بسیار دشوارتر می کند و این حیوان به راحتی می تواند پشت سبزه ها و چمنزارها پنهان شود.
«جان فنل»، مدرس مدرس حوزه حیوانات و بیومتریک دانشکده دامپزشکی بریستول در بریتانیا معتقد است که درواقع، تولید رنگ های قهوه ای و نارنجی به دلیل ساختار بیومولکولی آرایش حیوان آسان تر از تولید رنگ سبز است. به به گزارش سیناپرس، تنها پستارندار سبز رنگی که قابل تشحیص است، تنبل است که آن هم خز بدن این حیوان سبز نیست بلکه جلبکی است که در خز آن رشد می کند و در حقیقت هیچ حیوان پشمالوی سبز رنگی در دنیا وجود ندارد.
در تکامل موجودات، معمولا ویژگی هایی باقی می مانند که به بقای جانور و حیوانات کمک کند اما سؤالی که اینجا مطرح می شود، این است که چرا حیواناتی چون آهو که شکار حیوانات دیگر از قبیل ببر می شوند، به گونه ای تکامل نیافته اند که بتوانند رنگ نارنجی ببر را ببینند.
تصور ما این است که در سیر تکاملی، بهبود درک بصری در وهله اول باید برای بهبود سیستم بینایی طعمه فراهم شود تا بتواند از دست شکارچی جان سالم به در ببرد. اما به نظر می رسد هیچ فشار تکاملی وجود ندارد و همان طوری که آهو دید سه رنگ ندارد، ببرها هم نمی دانند که رنگ بدنشان نارنجی است و آن هم حیوانی با دید تک رنگ یا دو رنگ است.
بنابراین، رقابت بازوهای تکاملی برای رنگ ها وجود ندارد و تنها ببرها به گونه ای تکامل پیدا کرده اند که بدنی رنگی داشته باشند تا آنها را در دل جنگل محافظت کند.
مترجم:ندا اظهری
No tags for this post.