به گزارش سیناپرس، بر خلاف تصور عموم مردم، صابون یک وسیله بهداشتی جدید نبوده و انسان ها از هزاران سال پیش با روش های ساخت و تولید صابون، آشنا بودند. از دید باستان شناسان، صابون یک مفهوم باستانی است که می توان پیشینه آن را در حدود ۴ هزار و ۸۰۰ سال و در جنوب بین النهرین و تمدن بابل باستان جستجو کرد.
نکته جالب این است که فورمول ساخت صابون در طول این مدت زمان طولانی چندان تغییر نکرده و اصل اولیه مخلوط کردن چربی حیوانی یا گیاهی با اسید از همان ابتدا ثابت مانده است. از نظر علمی، واکنش شیمیایی که هنگام مخلوط شدن آنها رخ می دهد صابونی شدن نامیده می شود.
صابون در واقع هیچ موجود زنده روی دستان شما را نمی کشد، اما آنقدر در از بین بردن میکروب ها موثر است که کاملا از شما محافظت می کند. عملکرد این شوینده باستانی از نحوه تعامل مولکول های صابون با کثیفی روی پوست شما ناشی می شود.
آب به تنهایی کمک زیادی به تمیز کردن نمی کند زیرا آب و چربی با هم مخلوط نمی شوند. موضوع فوق به این دلیل است که خاک با مولکول های چربی دوست (جذب چربی ها) پر شده است که به سمت چربی کشیده شده و آب را دفع می کنند.
به همین دلیل است که آب نمی تواند خود را به خوبی به خاک بچسباند و آن را بشویید. در این شرایط وقتی یک مولکول صابون در اطراف آن قرار می گیرد قادر به ایجاد اتصال بین هر دو بخش است زیرا مولکول صابون دارای یک بخش آبدوست با قابلیت جذب آب بوده و بخش دیگر آن، چربی دوست است.به گزارش سیناپرس، در هنگام شستشو، مولکول های صابون انتهای چربی دوست خود را به چربی روی دستان شما می چسباند و انتهای آبدوست چربی را در یک لایه آب احاطه می کند و به این ترتیب از دفع مولکول های آب به اطراف جلوگیری می شود.
به گزارش سیناپرس، هر دو انتهای مولکول زمانی که قطرات روغن درون لایه ای از مولکول های آب معلق می شوند، ترکیب شده و همانطور که هنگام شستشو دستان خود را به هم می مالید، قطرات آبی که چربی را نگه می دارد به راحتی شسته می شود.
به این ترتیب تمامی مواد آلاینده حاوی میکروب ها از دستان شما جدا شده و به همراه آب و صابون وارد فاضلاب می شوند. البته امروزه برخی شرکت ها به صابون های تولیدی خود مواد آنتی باکتریال و ضدعفونی کننده اضافه می کنند که این مواد به تنهایی قادر به کشتن عوامل بیماری زا هستند.
مترجم: رضوان خندان
منبع: howitworksdaily