افرادی که به ژاپن رفته‌اند احتمالا به هنگام راه‌رفتن درجنگل‌های ژاپن، سایه‌بان‌ها و شکاف‌های باز شده توسط خرسها در بالای درختان را مشاهده کرده‌اند. این سایه‌بان‌ها از شاخه و برگ شکسته و بریده درختان توسط خرس‌های سیاه و سفید ژاپنی، زمانی که برای جمع کردن میوه‌ها به بالای درختان می‌روند ساخته شده‌اند. به همین دلیل بالا رفتن از درخت در این جنگل‌ها، هنگام مواجه شدن با خرس سیاه و سفید ژاپنی جان شما را نجات نخواهد داد.
نسل این خرسها که گونه‌ای از نژاد خرس‌های سیاه آسیایی هستند، به سرعت در حال انقراض است و در حال حاضر فقط در دو جزیره هونشو و شیکوکو یافت می‌شوند که احتمالا تعداشان کمتر از 10.000 است. حدود دو سوم از ژاپن با جنگل پوشیده شده است، اما بسیاری از جنگل‌های بومی تغییر کاربری داده و تبدیل به مزارعی شده‌اند که برای زندگی خرسها مناسب نیست . مطالعاتی که در محل زندگی خرسها انجام شده است نشان می‌دهد که این حیوانات مهندسین محیط هستند. حضور آنها، کمک می‌کند تا گیاهان میوه بدهند، بذر بیشتری تولید کنند و همه این‌ها به خاطر وجود شکاف‌ها و سایه‌بان‌هایی است که این خرسها ساخته‌اند.
کازاییکی تاکاشی و همکارانش از دانشگاه ناگانو ژاپن اثرات خرس‌های سیاه روی گیاهان پارک ملی ناگاکارا- یاما در نزدیکی کوه اسامو در ناگانو ژاپن را بررسی کردند. آنها در مطالعاتشان بیشتر روی درختان بلوط مغولی تمرکز کردند، به دلیل این که این درختان در فصل پاییز میوه‌ای می‌دهند که خرسها دوست دارند و برای خوردن میوه از این درختان بالا می‌روند.
آنها مقدار نور رسیده به زیر پوشش درختانی را که خرسها روی آنها شکاف‌هایی باز کرده‌اند و مقدار میوه‌های گوشتی تولید شده در زیر تاج پوشش این گیاهان را اندازه‌گیری کرده و نتایج مطالعاتشان را در مجله PLOS ONE منتشر کردند.
پژوهشگران با بررسی نتایج مطالعات می‌گویند: «خرسها با ایجاد شکاف‌های بزرگ ورود نور در زیر تاج پوشش درختان را بهبود می‌بخشند و مخصوصا با ورود نور باردهی گیاهان بیشتر می‌شود. گیاهان با تولید گل بیشتر، میوه بیشتری تولید کرده و در نتیجه دانه بیشتری تولید می‌کنند.»
همچنین یافته‌های پژوهشگران نشان داده است که افزایش تراکم گل‌ها در زیر شکاف خرسها ممکن است به عمل گرده افشانی کمک کند، چرا که به دلیل تراکم بالای گل‌ها تعداد زیادی از حشرات گرده افشان مانند زنبورعسل و یا دیگر حشرات در آنجا حضور خواهند داشت تا عمل گرده افشانی را انجام دهند.
پژوهشگران بر این باورند که «خرسها با ایجاد این شکاف‌ها و ورود نور به زیر تاج پوشش درختان، اثرات بسیار زیادی روی سایر گونه‌های موجود در اکوسیستم‌ها می‌گذارند و به همین دلیل به عنوان مهندسین اکوسیستم معرفی می‌شوند.»
این موجودات گونه‌هایی هستند که با تغییرات فیزیکی که در محیط و مواد زنده و غیر زنده ایجاد می‌کنند قابلیت دسترسی منابع را برای سایر گونه‌ها فراهم می‌کنند. سگ‌های آبی و فیل‌های آفریقایی نمونه‌های قدیمی از این موجودات هستند اما خرسها اولین گونه‌ای هستند که چنین عنوانی به آنها اتلاق شده است.
افرادی که به ژاپن رفته‌اند احتمالا به هنگام راه‌رفتن درجنگل‌های ژاپن، سایه‌بان‌ها و شکاف‌های باز شده توسط خرسها در بالای درختان را مشاهده کرده‌اند. این سایه‌بان‌ها از شاخه و برگ شکسته و بریده درختان توسط خرس‌های سیاه و سفید ژاپنی، زمانی که برای جمع کردن میوه‌ها به بالای درختان می‌روند ساخته شده‌اند. به همین دلیل بالا رفتن از درخت در این جنگل‌ها، هنگام مواجه شدن با خرس سیاه و سفید ژاپنی جان شما را نجات نخواهد داد.
نسل این خرسها که گونه‌ای از نژاد خرس‌های سیاه آسیایی هستند، به سرعت در حال انقراض است و در حال حاضر فقط در دو جزیره هونشو و شیکوکو یافت می‌شوند که احتمالا تعداشان کمتر از 10.000 است. حدود دو سوم از ژاپن با جنگل پوشیده شده است، اما بسیاری از جنگل‌های بومی تغییر کاربری داده و تبدیل به مزارعی شده‌اند که برای زندگی خرسها مناسب نیست . مطالعاتی که در محل زندگی خرسها انجام شده است نشان می‌دهد که این حیوانات مهندسین محیط هستند. حضور آنها، کمک می‌کند تا گیاهان میوه بدهند، بذر بیشتری تولید کنند و همه این‌ها به خاطر وجود شکاف‌ها و سایه‌بان‌هایی است که این خرسها ساخته‌اند.
کازاییکی تاکاشی و همکارانش از دانشگاه ناگانو ژاپن اثرات خرس‌های سیاه روی گیاهان پارک ملی ناگاکارا- یاما در نزدیکی کوه اسامو در ناگانو ژاپن را بررسی کردند. آنها در مطالعاتشان بیشتر روی درختان بلوط مغولی تمرکز کردند، به دلیل این که این درختان در فصل پاییز میوه‌ای می‌دهند که خرسها دوست دارند و برای خوردن میوه از این درختان بالا می‌روند.
آنها مقدار نور رسیده به زیر پوشش درختانی را که خرسها روی آنها شکاف‌هایی باز کرده‌اند و مقدار میوه‌های گوشتی تولید شده در زیر تاج پوشش این گیاهان را اندازه‌گیری کرده و نتایج مطالعاتشان را در مجله PLOS ONE منتشر کردند.
پژوهشگران با بررسی نتایج مطالعات می‌گویند: «خرسها با ایجاد شکاف‌های بزرگ ورود نور در زیر تاج پوشش درختان را بهبود می‌بخشند و مخصوصا با ورود نور باردهی گیاهان بیشتر می‌شود. گیاهان با تولید گل بیشتر، میوه بیشتری تولید کرده و در نتیجه دانه بیشتری تولید می‌کنند.»
همچنین یافته‌های پژوهشگران نشان داده است که افزایش تراکم گل‌ها در زیر شکاف خرسها ممکن است به عمل گرده افشانی کمک کند، چرا که به دلیل تراکم بالای گل‌ها تعداد زیادی از حشرات گرده افشان مانند زنبورعسل و یا دیگر حشرات در آنجا حضور خواهند داشت تا عمل گرده افشانی را انجام دهند.
پژوهشگران بر این باورند که «خرسها با ایجاد این شکاف‌ها و ورود نور به زیر تاج پوشش درختان، اثرات بسیار زیادی روی سایر گونه‌های موجود در اکوسیستم‌ها می‌گذارند و به همین دلیل به عنوان مهندسین اکوسیستم معرفی می‌شوند.»
این موجودات گونه‌هایی هستند که با تغییرات فیزیکی که در محیط و مواد زنده و غیر زنده ایجاد می‌کنند قابلیت دسترسی منابع را برای سایر گونه‌ها فراهم می‌کنند. سگ‌های آبی و فیل‌های آفریقایی نمونه‌های قدیمی از این موجودات هستند اما خرسها اولین گونه‌ای هستند که چنین عنوانی به آنها اتلاق شده است.
No tags for this post.