به گزارش سیناپرس، یک مطالعه جدید نشان می دهد که چگونه ویروس پروتئین سلول را برای سنتز پروتئین های ویروسی تسخیر می کند و در عین حال از تولید پروتئین های میزبان جلوگیری و پاسخ ایمنی سلول میزبان را مختل می کند.
بینش مکانیکی در مورد چگونگی ادعای کنترل ویروس بر پروتئین های میزبان که در این مطالعه کشف شد، می تواند به شناسایی رویکردهای جدید برای درمان عفونت کرونا، فراتر از استراتژی‌های پیشگیرانه مبتنی بر واکسن، کمک کند.
تیمی از محققان به رهبری مارینا چکولایوا (Marina Chekulaeva) از مؤسسه زیست شناسی و پزشکی برلین (BIMSB) مکانیسم مهمی را در این فرآیند مشخص کرده است. چکولایوا در این باره گفت: ویروس تولید پروتئین در سلول را بدون آسیب رساندن به سنتز پروتئین‌های ویروسی سرکوب می کند.به گزارش سیناپرس، تا به حال، فرضیه های بسیار متناقضی در مورد نحوه کارکرد این موضوع وجود داشت. بنابراین محققان تصمیم گرفتند این مکانیسم را بررسی کنند.
پروتئین غیر ساختاری ویروسی 1 (NSP1) اولین پروتئین ویروسی است که در یک سلول میزبان بیان می شود. پروتئین غیر ساختاری ویروسی با مسدود کردن تونل ریبوزومی که از طریق آن ام آر ان ای وارد ساختار مولکولی می شود، سنتز پروتئین میزبان را مهار می کند.با کمال تعجب، وجود پروتئین غیر ساختاری ویروسی در ورودی سنتز پروتئین ریبوزومی با اتصال mRNA سلولی میزبان به ریبوزوم تداخل می کند. مسدود کردن سنتز پروتئین های مهم سلولی، پاسخ ایمنی میزبان را سرکوب می کند.
چکولایوا در این باره گفت: ما نشان می دهیم که پروتئین غیر ساختاری ویروسی بیان ام آر ان ای های حاوی عامل کرونا را افزایش می دهد.
چکولایوا و تیم تحقیقاتی او نشان داد که باقی مانده‌ها در اولین ساختار ساقه (SL1) از توالی ام آر ان ای های ویروسی به عنوان یک مجوز ورودی به ریبوزوم عمل می کنند. این عناصر ساختاری ویروسی با پروتئین غیر ساختاری ویروسی که در ورودی ریبوزومی نگهبانی می کند، برهم کنش کرده و به ام آر ان ای های ویروسی اجازه ورود به ریبوزوم و در نتیجه سنتز پروتئین‌های ویروسی را می دهند.
چکولایوا توضیح می دهد: این ویژگی مکانیکی سه رویکرد احتمالی درمان ضد ویروسی را آشکار می کند. اول، هدف قرار دادن پروتئین غیر ساختاری ویروسی. دوم، برای جلوگیری از تعامل بین پروتئین غیر ساختاری ویروسی و ام آر ان ای ویروسی و سوم برای هدف قرار دادن ساختارهای ورودی به ام آر ان ای.
چکولایوا در انتها گفت: ساختاری که به آن دست یافته ایم بسیار مهم است و می توانیم فرض کنیم دچار جهش نمی شود و بنابراین بعید است که مقاومتی ایجاد شود.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله RNA منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده