به گزارش سیناپرس، سوال کلی این نظرسنجی اینست که:« زمانی را به تنهایی سپری می کنم، زیرا… ». افرادی که تمایل دارند تنهایی را به جای مشارکت اجتماعی انتخاب کنند، انگیزه خود را برای تنهایی به عواملی مانند: من می توانم در فعالیت هایی شرکت کنم که واقعاً به من علاقه مند هستم، تنهایی جرقه خلاقیت من است، تنها بودن به من کمک می کند تا با معنویاتم ارتباط برقرار کنم، از سکوت لذت می برم و وقتی برای خودم وقت می گذرانم سرشار از انرژی می شوم، نسبت می دهند.
تحقیقات اخیر نشان می دهد که انتخاب ما برای گذراندن زمان با دیگران یا به تنهایی می تواند بر احساس شادی ما تاثیر مستقیم بگذارد. از طرف دیگر، اجبار به معاشرت یا ناتوانی در انتخاب تنهایی افراد را ناراضی می کند.
طی یک مطالعه ده روزه که پویایی های اجتماعی زندگی واقعی را شبیه سازی می کرد، شرکت کنندگان در معرض چهار موقعیت مختلف قرار گرفتند: انتخاب تنها بودن، انتخاب برای بودن با دیگران، زمان اجباری (بدون انتخاب) با دیگران، و زمان اجباری (بدون انتخاب) تنهایی. در ادامه محققان دریافتند که بودن با دیگران به صورت انتخابی قوی ترین و مثبت ترین تأثیر را بر احساس شادی و بهزیستی ذهنی مقطعی (ESWB) دارد. با این حال، در نقطه مقابل، بودن با دیگران به اجبار، بیشترین تأثیر منفی را بر بهزیستی ذهنی به همراه داشت.
اگرچه این مطالعه به طور مستقیم به تأثیر قرنطینه های اجباری کرونا نپرداخت اما می توان حدس زد که از دست دادن انتخاب و اجبار شبانه روزی برای سپری کردن زمان در خانه یا با اعضای خانواده حتی برای مردمی ترین و برون گراترین افراد نیز دشوار است. به گزارش سیناپرس، دستورالعمل های ماندن در خانه همچنین جنبه های خود مختار تنهایی را از بین برد. انزوای اجتماعی اجباری می تواند به سرعت تبدیل به سلول انفرادی شود مخصوصا زمانی که تنها بودن در مرکز کنترل افراد نباشد.
به گفته پژوهشگران، انتخاب بودن با دیگران باعث شادی می شود. اما اگر از روی انتخاب نباشد، بودن با دیگران باعث ناراحتی خواهد شد. چه با دیگران وقت بگذرانید و چه تنها، اگر به انتخاب خود در این موقعیت ها قرار نگیرید، بعید است که احساسات مثبت را تجربه کنید.
لیاد اوزیل (Liad Uziel) و تومر اشمیت باراد (Tomer Schmidt-Barad) پژوهشگران این مطالعات در این باره می گویند: از نظر تجربیات لحظه ای، احساس اینکه با انتخاب خود در جمع دیگران هستیم، بیشترین تقویت حال مثبت، احساس معنا و کنترل را روی ما دارد.
به گزارش سیناپرس، محققان در انتها می افزایند: تنهایی یک تجربه قابل پیش بینی است که می تواند منبع رشد شخصی باشد و اگر از زمان تنهایی به طور موثر استفاده شود، شادی و رفاه را افزایش خواهد داد.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
منبع: psychologytoday