به گزارش سیناپرس، در بسیاری از فیلم های علمی و تخیلی شاهد لباس های ویژه ای هستیم که به فرد صاحب آن لباس اجازه می دهد به سادگی و در جهات و ارتفاع مختلف، پرواز کند. ممکن است قبل از این که در دنیای واقعی بتوانیم با جت پک به محل کار رفته یا برای رسیدن به مرکز خرید سوار هاوربرد شویم، نگاهی به فلای بردها و هیدروفلایت به عنوان آینده حمل و نقل پروازی داشته باشیم.
کنار گذاشتن مفهوم موتور احتراقی برای نیروی آب باعث شده تا فناوری هایی مانند جت پک های هیدروفلایت و فلای برد ساخته شوند که در حالی که به یک موتور متصل هستند، امکان پرواز کردن را برای شما فراهم کنند.به گزارش سیناپرس، البته باید توجه داشت اصل پرواز هیدرولیکی شامل استفاده از جت اسکی یا PWC برای تولید نیروی کافی از طریق لوله اتصالی جهت بلند کردن فرد از سطح آب است.
در این فناوری، هنگامی که اپراتور دریچه گاز جت اسکی را روشن می کند باعث می شود تیغه های موتوری زیر آن شتاب بگیرند. این پروانه مقادیر زیادی آب را از بدنه آبی که PWC روی آن قرار دارد می مکد و آن را از طرف دیگر پمپاژ می کند. دفع آب نیروی کافی برای حرکت فلای برد به جلو ایجاد می کند.
به گزارش سیناپرس، هنگامی که آب خارج شده به جای برگشت به اقیانوس به داخل شیلنگ پمپ می شود، نیروی تولید شده از طریق شلنگ جریان می یابد و شما را در هوا ثابت نگه می دارد. با قرار دادن یک جت پک در انتهای شلنگ و هدایت و رها سازی آب به سمت پایین، خلبان می تواند از نیروی تولید شده برای پرواز در هوا استفاده کند.
اولین جت پک هیدروفلایت، JetLev، توسط مخترعی به نام ریموند لی در سال ۲۰۰۹ ساخته شد. او در ابتدا تلاش کرد موتوری را طراحی کند که قادر به ایجاد نیروی رانش کافی در پشت خود باشد، اما تنها زمانی که این وظیفه را به یک PWC برون سپاری کرد، اختراع او واقعاً آغاز شد. . لی و JetLev او از سطح آب برخاستند و صنعت کاملا جدیدی را پایه ریزی کردند که از آن زمان به شدت گسترش یافته است.
به گزارش سیناپرس، اکنون این فلای بردها یک منظره رایج در بسیاری از سواحل تفریحی مقاصد تعطیلات محبوب در سراسر جهان به شمار رفته و پرواز هیدرولیکی از طراحی جت پک به فلای بردها و حتی به جت اسکی های پرنده متنوع شده است.
مترجم: ابراهیم خسروپرست
منبع: howitworksdaily