و در ادامه گفت: برای حل این مشکل،ابتدا باید بخش‌های مختلف ساماندهی شوند و مراکز سیاست‌گذار و تصمیم‌ساز نیز باید در این زمینه وحدت رویه داشته باشند و به یک عهد ملی برسند.
دکتر عبدالحمید علیزاده در بیست و ششمین رویداد سیاستی پژوهشکده سیاست‌گذاری دانشگاه صنعتی شریف (برنامه آفاق) که با همکاری انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات با عنوان «سازگاری فرهنگی- اجتماعی دانشجویان بین‌المللی در ایران» برگزار شد، در مورد سیاست‌های آموزش عالی و مسائل فرهنگی و اجتماعی دانشجویان بین‌المللی گفت: در ۱۰ سال گذشته، یکی از اتفاقاتی که افتاد این بود که در شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، نگاه ویژه به دانشجویان بین‌المللی به وجود آمد و مصوبه‌ها و بخش‌نامه‌هایی در این زمینه تدوین و تصویب شد.
معاون همکاری‌های علمی مرکز همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت علوم در ادامه بیان روند سیاست‌گذاری‌ها در زمینه پذیرش دانشجوی بین‌المللی گفت: در سال ۹۴ با تدوین آیین نامه ای، موضوع جذب دانشجوی بین‌المللی رسمیت یافت و ابن آیین نامه به دانشگاه‌های سراسر کشور ابلاغ شد. متاسفانه مخاطب این آیین‌نامه، کلیه دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی بودند و به این ترتیب همه دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی اقدام به پذیرش دانشجوی بین‌المللی کردند و بدون تعیین سنجه و شاخص مناسب این مسیر آغاز شد.
دکتر علیزاده با معرفی قطب‌های بین المللی سازی آموزش عالی در دنیا گفت: اولین قطب آموزش عالی غرب بوده و کشورهای آمریکا، انگلستان، کانادا و … به عنوان قطب پیشرو وارد مسیر بین‌المللی‌سازی شدند. در این کشورها عمدتاً کشورهایی وارد مسیر بین‌المللی‌سازی شدند که جایگاه قابل توجهی در رنکینگ جهانی داشتند و به همین خاطر توانستند در جذب دانشجویان خارجی موفق عمل کنند.
وی با اشاره به قطب‌های شکل‌گرفته در اروپای شرقی و آسیای شرقی قطب‌های دیگر آموزش بین‌المللی معرفی کرد و گفت: قطب دیگری نیز متشکل از کشورهای عربستان، قطر، امارات، ترکیه و … در سال‌های اخیر شکل گرفته است.
معاون همکاری‌های علمی مرکز همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت علوم در خصوص مسائل فرهنگی اجتماعی دانشجویان بین‌المللی گفت: امروز در مقایسه با دهه گذشته، اتفاقات فرهنگی اجتماعی زیادی برای دانشجویان بین‌المللی اتفاق افتاده است. یکی از این اتفاقات، پذیرش نسبی اجتماعی این دانشجویان است. در اوایل دهه ۹۰ شاید به تعداد انگشتان دو دست، دانشجوی بین‌المللی نداشتیم و دانشجوی خارجی اجازه تحصیل، تردد، اشتغال و … را نداشت. ولی اکنون در تمامی استان‌های کشور، حداقل در مراکز استان‌ها دانشجوی خارجی پذیرفته شده‌اند.
وی ادامه داد: همچنین در سایر ارگان‌ها و دستگاه‌ها هم موضوع دانشجوی بین‌الملل تعریف و سازمان‌دهی شد. امروز پلیس گذرنامه و بخش امنیتی و مراکز خصوصی دست‌اندر کار، حضور دانشجوی خارجی را به رسمیت می‌شناسند و می‌دانند که باید به طور مرتب و منظم به ارائه خدمات بپردازند.
علیزاده با بیان این‌که امروز آمار دانشجویان بین‌المللی ما به چند ۱۰ هزار نفر رسیده است، گفت: این افزایش بی‌رویه را باید از منظر فرصت و تهدید (از نظر کاهش کیفیت آموزش) بررسی کرد.
معاون همکاری‌های علمی مرکز همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت علوم مشکل پذیرش دانشجوی بین‌المللی در ایران را تعدد و تشتت آیین‌نامه‌ها و حوزه‌های تصمیم‌ساز دانست و گفت: من نیاز امروز را هنوز این نمی‌دانم که ما در جامعه مشکلات فرهنگی و اجتماعی برای پذیرش دانشجوی بین‌الملل داریم.
وی مشکل حال حاضر را قوانین، مقررات و سیاست‌گذاران، مجریان و سازمان‌های دست‌اندرکار در حوزه دانشجوی بین‌المللی عنوان کرد و خاطر نشان ساخت: معتقدم که این بخش‌ها ابتدا باید ساماندهی شوند و مراکز سیاست‌گذار و تصمیم‌ساز باید در این زمینه وحدت رویه داشته باشند و به یک عهد ملی برسند.
علیزاده در ادامه، با تاکید بر این‌که اسناد ملی زیادی در این زمینه وجود دارد، گفت: اسناد در این زمینه زیاد است؛ ولی هنوز آن هماهنگی و وفاق ملی که باعث شود همه یک حرف را بزنند و از یک سیاست واحد پیروی کنند، وجود ندارد.
وی در پایان این جلسه اظهار داشت: من اخیراً شنیده‌ام که در نظر است تمامی آیین‌نامه‌ها و بخش‌نامه‌هایی که در حدود ۱۰ سال گذشته در مورد دانشجویان بین‌المللی بوده و مورد استفاده قرار می گرفته، ملغی شود و مجدد در این زمینه آیین‌نامه بنویسند و ما همچنان در حال اختراع چرخ هستیم!
No tags for this post.