الکترولیز آب دریا به دلایل مختلفی مانند تولید هیدروژن یا حصول سدیم هیپوکلریت انجام می شود. از هیدروژن حاصل از الکترولیز آب دریا در کاربردهای مختلفی همچون سلول های سوختی استفاده می شود که می توانند انرژی و برق مصرفی مناطق مختلف را تامین کند.
استفاده از هیپوکلریت تولیدی از الکترولیز آب دریا نیز در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی موجب کاهش مشکلات ناشی از رسوب و خوردگی در قطعات و لوله های این صنایع می شود. در فرایند الکترولیز از یک جریان الکتریکی مستقیم و دو الکترود استفاده می شود.
در این فرایند منبع جریان الکتریکی با جریان مستقیم به دو الکترود موجود در آب متصل می شود و آب تجزیه شده و گاز هیدروژن در کاتد و گاز اکسیژن در آند تولید می شوند.
این شرکت با اعمال پوشش دارای ساختار نانومتری با ابعاد حدود ۲۰ نانومتر حاوی اکسیدهای فلزی مختلف موجب کاهش میزان مصرف عناصر کاتالیستی گران‌قیمت شده است. به منظور الکترولیز آب دریا می‌توان از الکترودهای از جنس اکسیدهای فلزی مختلط (MMO)، استفاده کرد که معمولا نرخ سایش پایینی دارند و هندسه آنها تقریبا ثابت باقی می ماند.
این الکترودها که از موادی مانند IrO۲، PtO۲ و RuO۲ ساخته می شوند جایگزین مناسبی برای آندهای قدیمی مانند آندهای گرافیتی هستند. اما هزینه این آندها زیاد است. برخی از آندهای ارزانتر نیز با زیرلایه تیتانیوم خالص ساخته شده و پوششی از اکسیدهای مختلط بر آن اعمال می شود. با توسعه الکترودهای جدید مبتنی بر نانوفناوری و جایگزینی آنها با الکترودهای سنتی ساخته‌شده از عناصر فلزی گران‌قیمت مانند پلاتین و ایریدیوم هزینه فرایند الکترولیز کاهش یافته و بازده این فرایند افزایش می یابد.
این محصول توسط یک شرکت دانش بنیان به تولید رسیده است.
No tags for this post.