دانشمندان با همکاری دکتر «آرش خالصی» از دانشگاه کالیفرنیا در سان‌دیه‌گو، نشان دادند زمانی که اندک ساعاتی پس از بروز علائم سکته از داروی فعال‌کننده بافتی پلاسمینوژن (tPA) استفاده می‌شود، این دارو می‌تواند لخته را حل کرده و جریان خون به مغز را دوباره تثبیت کند. این امر موجب محدودشدن ناتوانی ناشی از سکته مغزی می‌شود.
انجمن سکته آمریکا همچنین استفاده از نوعی استنت بازیابی‌کننده (stent retrieval device ) را برای برداشتن لخته توصیه کرده است. این فرآیند شامل سوراخ‌کردن یک شریان در کشاله ران و واردکردن یک لوله سیمی نازک در مغز است تا زمانی که لوله به رگ مسدودشده در یکی از شریان‌های بزرگ برسد.
در مکان مسدودشده، این لوله که مجهز به توری سیمی موسوم به استنت بازیابی‌کننده در یکی از سرهایش است، با فشار به درون لخته وارد می‌شود. در آنجا توری گسترش می‌یابد به طوری که لخته را در بر گرفته و این لخته هنگامی که لوله بیرون کشیده می‌شود، برداشته می‌شود.
این درمان دشوارتر از استفاده از tPA است که اکثر پزشکان می‌توانند در اتاق اورژانس از آن استفاده کنند؛ با این حال، فرآیند مزبور، یک مرکز تخصصی یا تجهیزات بهداشتی تخصصی را می‌طلبد.
در فرآیند استفاده از ابزار استنت بازیابی‌کننده، برداشتن لخته همچنین ظرف شش ساعت از شروع سکته انجام می‌شود؛ بنابراین در تعدادی از مناطق انجام آن دشوار است. با این حال، تحقیقات و بازبینی‌ها نشان داده استفاده از این ابزار بیش از خطرات بالقوه آن برای بیماران است.
تحقیقات جدید نشان داده استفاده از هر دوی داروی tPA و استنت بازیابی‌کننده هر چه زودتر به بیمار اعمال شوند، بهتر است.
به گزارش ایسنا،دانشمندان با همکاری آرش خالصی طی هشت ماه و با انجام شش آزمایش بالینی دریافتند در تعدادی از بیماران، چنانچه لخته پس از مصرف داروی tPA کماکان به مسدودکرن شریان آن‌ها ادامه دهد، استفاده از استنت بازیابی‌کننده کارآمد خواهد بود.
جزئیات این تحقیق در مجله Stroke ارائه شد.
No tags for this post.