کشف قدیمی ترین شواهد رنگ سازی در جهان

به گزارش سیناپرس، اولین شواهد شناخته شده از فرآوری رنگ قرمز اخرا که از خاک سرخ رنگ به دست می آید  در شرق آسیا شناسایی شده است. استفاده از این رنگدانه با رفتارهای نمادینی مرتبط است که در فرهنگ بشر امروزی وجود دارد. این یافته ها شامل جمله ابزارهای کوچک، از سایتی در شمال چین، به دست آمده و بینش جدیدی در مورد گسترش انسان خردمند ارائه می دهد.

بر این اساس، شواهد باستان شناسی نشان می دهد که انسان خردمند حداقل در حدود ۴۰ هزار سال پیش در شمال آسیا حضور داشته است. با این حال، سازگاری های فرهنگی موجود در آن زمان هنوز برای محققان ناشناخته مانده است.

در این مطالعات شی ژیا یانگ (Shi-Xia Yang) باستان شناس چینی و همکارانش موفق به کشف یک کارگاه  پردازش اخرا همراه با مجموعه ای از ابزارهای نوآورانه مربوط به حدود ۴۰ هزار سال پیش شدند.به گزارش سیناپرس، این سایت باستانی در منطقه Xiamabei قرار دارد که یک محوطه تازه حفاری شده و به خوبی حفظ شده در حوضه نیهوان در شمال چین محسوب می شود.

 قطعات اخرای یافت شده در این منطقه نشان می دهد که انواع مختلف گل اخرا با استفاده از سایش و کوبیدن برای تولید پودرهایی با رنگ ها و اندازه دانه های مختلف فرآوری شده است. به گزارش سیناپرس،مجموعه ابزارهای سنگی که شامل ۳۸۲ شی باستانی است، ظرفیت‌ های تکنولوژیکی جدید و پیچیده ‌ای را نشان می ‌دهد که بسیار با اهمیت هستند.

این فناوری ها شامل مواردی مانند کوچک ‌سازی و قطعه‌ سازی هستند.به گزارش سیناپرس، بر اساس گزارش های باستان شناسی، تقریباً همه قطعات کوچکتر از ۴۰ میلی ‌متر و بیشتر آنها کوچکتر از ۲۰ میلی‌متر هستند.
باستان شناسان خاطرنشان می ‌کنند که مجموعه ویژگی‌ های فرهنگی در Xiamabei منحصربه ‌فرد است و با شواهدی که در سایر مکان‌ های باستان‌ شناسی مرتبط با جمعیت ‌های باستانی مانند نئاندرتال ‌ها و دنیسوواها، یا به طور کلی با گسترش انسان خردمند مرتبط هستند، مطابقت ندارد.

محققان پیشنهاد می کنند که این موضوع ممکن است منعکس کننده یک استعمار اولیه توسط انسان های مدرن باشد، که به طور بالقوه شامل اختلاط فرهنگی و ژنتیکی با دنیسوواهای محلی است.

یانگ و همکارانش استدلال می‌کنند که یافته ‌های فوق از یک سناریوی تکاملی پیچیده برای گسترش انسان های خردمند پشتیبانی می ‌کنند که شامل قسمت‌ های مکرر اما متفاوت تبادل ژنتیکی و فرهنگی در مناطق وسیع جغرافیایی است.

شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.

مترجم: دکتر احسان محمدحسینی – باستان شناس

No tags for this post.