به گزارش سیناپرس، نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهند که با استفاده از نانوروبات‌های بدیع مغناطیسی و حساس به دما، می‌توان آلاینده‌ها را از آب حذف کرد. این یافته ها می توانند به طراحی فناوری های پایدار برای حذف آلاینده های شیمیایی از منابع آبی منتهی شوند.
یون‌های فلزات سنگین و آفت‌کش‌ها، معمولا از جمله آلاینده‌های مهمی هستند که در آب یافت می‌شوند و توسعه روش‌های کارآمد برای حذف آن ها ضروری است، چراکه این مواد برای محیط زیست و موجودات زنده آن مضر هستند.
در این راستا، مدتی است که محققان، استفاده نانوموتورها و میکروموتورها را به عنوان ابزارهایی برای حذف آلودگی پیشنهاد داده اند. اما موتورهای کاتالیزوری فعلی، به راحتی تخریب می‌شوند و این موضوع، طول عمر آن ها را به شدت محدود می کند.به گزارش سیناپرس، برای غلبه بر این چالش، تیمی تحقیقاتی از دانشگاه شیمی و فناوری پراگ واقع در کشور جمهوری چک، نوعی نانوربات مغناطیسی حساس به گرما را توسعه داده اند.
این نانوربات‌ها از یک پلیمر حساس به دما به نام کوپلیمر سه‌گانه پلورونیک یا PTBC تشکیل شده‌اند که مانند دست‌های مینیاتوری برای برداشتن و دفع آلودگی عمل می‌کند. در این ربات های نانو همچنین از نانوذرات اکسید آهن استفاده شده که آن ها را مغناطیسی می‌کند.
آن ها با انجام آزمایش روی این نانوربات ها دریافتند که آن ها می‌توانند فلز سنگین آرسنیک و همچنین مولکول های یک علف کش رایج در کشاورزی به نام آترازین را با موفقیت از آب حذف کنند. به گزارش سیناپرس، این محققان نشان داده اند که جذب / انتشار آلاینده ها توسط دما تنظیم می شود. بر این اساس، در دمای 5 درجه سانتی‌گراد، نانوروبات‌ها در آب پراکنده شدند، اما زمانی که دما به 25 درجه سانتی‌گراد افزایش یافت، جمع شدند و آلاینده‌ها را به دام انداختند.
در نهایت نیز محققان توانستند با استفاده از آهن‌ربا، نانوروبات‌ها را از آب خارج کنند و در ادامه، خنک شدن مواد باعث جدا شدن نانوروبات‌ها و تخلیه آلاینده‌ها شد. به همین دلیل، نانوروبات‌های فوق قابلیت استفاده مجدد را نیز خواهند داشت.
این یافته ها که حرکتی نوین و ارزشمند در جهت پاک سازی منابع آبی و محیط زیست از آلاینده های مختلف به حساب می آیند، در نشریه معتبر Nature Communications گزارش شده‌اند.
نویسنده:رها امیدوار