به گزارش سیناپرس، مغز انسان در سیاره ای تکامل یافته که وابسته به حضور خورشید است. در طول این روند تکامل مغز انسان با هماهنگ کردن عملکردهای بیولوژیکی و رفتاری خاص مانند بیدار شدن در صبح، از ریتم متمایز تغییر نور به تاریکی استفاده می کند.
مطالعات متعددی نشان می دهد که ریتم های شبانه روزی برای سلامت عمومی روحی و جسمی انسان ضروری هستند. اگر این ریتم به هم بخورد، خلق و خوی ما تحت تاثیر قرار گرفته و کیفیت زندگی کاهش می یابد زیرا بر هم خوردن ریتم شبانه روزی باعث مختل شدن خواب ما می شود.
باید توجه داشت که زندگی در قرن بیست و یکم، پیوند باستانی ما را با این ریتم به طرز چشمگیری تغییر داده است. بیشتر ساعات بیداری ما با شرایط نور مصنوعی و کاهش قرار گرفتن در معرض نور خورشید در داخل خانه سپری می شود. این سبک زندگی، مسائل را پیچیده تر می کند. بسیاری از ما نور زیادی را در شب تجربه می کنیم. متعاقباً، بسیاری از ما از بداخلاقی مزمن، خستگی و بد خوابی رنج می بریم.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که در معرض آفتاب قرار گرفتن به طور روزانه در برای سلامتی مفید است. در واقع نور آفتاب سلامت روان را بهبود بخشیده و علائم افسردگی را کاهش می دهد. به گزارش سیناپرس، پژوهشگران در این پروژه مطالعاتی، ارتباط بین زمان سپری شده در نور فضای باز در طول روز و کیفیت خلق و خو و خواب را در ۵۰۲ هزار بزرگسال در سنین ۳۷ تا ۷۳ سال بررسی کردند.
میانگین زمان صرف شده در نور روز دو و نیم ساعت در بیست و چهار ساعت بود. نتایج نشان داد که هر ساعت اضافی که در طول روز در خارج از منزل سپری می شود با احتمال کمتری از به ابتلا به اختلال افسردگی اساسی مرتبط است و در نتیجه کاهش مصرف داروهای ضد افسردگی، کاهش ناتوانی در تجربه لذت، افزایش کیفیت خلق و خوی، شادی بیشتر و روان رنجوری کمتر را به دنبال خواهد داشت. گفتنی است این موارد مثبت، مستقل از هر متغیر جمعیت شناختی، سبک زندگی یا شغل بودند.
به گزارش سیناپرس، محققان دریافتند اثرات قرار گرفتن در معرض نور خورشید به صورت طولی باقی می ماند. به این معنی که قرار گرفتن در معرض آفتاب در اولین نقطه زمانی، نتایج خلق و خوی بهتری را در نقطه زمانی دوم پیش بینی می کند. قرار گرفتن در معرض نور خورشید در طول روز ممکن است با اصلاح زمان بندی غیرطبیعی شبانه روزی، خلق و خو را بهبود بخشد. علاوه بر تأثیرات این رفتار بر ساعت درونی ما، محققان حدس زدند که نور خورشید ممکن است بر مناطقی از مغز که در تنظیم رفتارهای هیجانی دخیل هستند، تأثیر بگذارد.
نور خورشید چگونه بر مغز تأثیر می گذارد؟
برخلاف برخی از دوزیستان و خزندگان، نور خورشید قادر به نفوذ مستقیم به مغز ما از طریق سوراخی در بالای جمجمه نیست. موها، جمجمه و ساختار سر انسان مانع از نفوذ مستقیم نور به جمجمه ما می شوند. به گزارش سیناپرس، انسان ها و همچنین بسیاری از مهره داران دیگر، تعداد کمی سلول های تخصصی در شبکیه چشم خود دارند که به نور خورشید حساس هستند. این سلول های تخصصی حساس به نور با چندین ناحیه مغز که با کنترل ریتم های شبانه روزی و همچنین کنترل خلق و خوی مرتبط هستند ارتباط برقرار می کنند.
گذراندن زمان بیشتر در بیرون در زیر نور خورشید نیز با سهولت بیشتر بیدار شدن در اوایل روز همراه خواهد بود و ریتم شبانه روزی ما را زودتر تغییر می دهد. در مقابل، قرار گرفتن در معرض نورمصنوعی شب، ریتم شبانه روزی ما را دیرتر تغییر می دهد.
مترجم: مریم عالمی
منبع: psychologytoday